Gatunek
|
|
Nazwa gatunkowa: |
Viridasius sp. Silvestriformes (Lenz, 1886)
|
|
Synonimy
|
Viridasius fasciatus * - nazwa odnosić się może też do innych przedstawicieli Viridasius.
|
|
Długość życia
|
Samce około roku. Samice 2 lata.
|
|
Występowanie
|
Madagaskar
Powiększenie mapy
|
|
Hodowla grupowa
|
Hodujemy pojedynczo
|
|
Aktywność
|
Dzienna
|
|
Typ terrarium
|
Terrarium tropikalne
|
|
Wielkość terrarium dla dorosłego
|
20x20x20 cm
|
|
Oświetlenie
|
Oświetlenie niewymagane
|
|
UVB
|
Niepotrzebne
|
|
Dymorfizm płciowy
|
Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy
|
|
Włoski parzące
|
Brak włosków parzących
|
|
Środowisko życia
|
Gatunek nadrzewny
|
|
Informacje wstępne
|
Pająk bardzo ciekawie ubarwiony. Białe ciało pokryte czarnymi plamkami i cętkami tworzy prześliczną mozaikę. Odnóża dość długie i masywne w stosunku do ciała, pokryte są naprzemiennie biało czarnymi prążkami. Samiczki są większe i masywniejsze od samców dorastając do 2-2,5 cm dc, z odnóżami do ok 8 cm.
|
|
Wygląd samca
|
Dymorfizm płciowy nieznaczny aczkolwiek jest kilka cech po których można rozpoznać płeć. Pierwszą rzeczą jest budowa ciała - samczyk smuklejszy o wizualnie dłuższych odnóżach w stosunku do swego ciała. Poza tym samczyki posiadają bulbusy w kształcie grotów, które pojawiają się u subadultów.
|
|
Wygląd samicy
|
Dymorfizm płciowy nieznaczny aczkolwiek jest kilka cech po których można rozpoznać płeć. Pierwszą rzeczą jest budowa ciała - samiczka masywniejsza. Samiczki są także większe od samców dorastając do 2-2,5 cm dc.
|
|
Biotop
|
Gatunek ten występuje wyłącznie na Madagaskarze. Istnieją dwie formy tego pająka jaskiniowa - większa i mniejsza - leśna którą to właśnie będę opisywał. Forma leśna żyję między drzewami ukrywając się pod liśćmi, między szczelinami w korze gdzie buduje swoje gniazda z pajęczyny w których przesiaduje w ciągu dnia by w nocy wybrać się na łowy.
|
|
Temperatura
|
22-26 °C.
|
|
Wilgotność
|
50-70 %
|
|
Terrarium
|
Dla dorosłej samiczki najlepsze byłoby terrarium 20x20x20. Dla osobników młodych moczboxy a następnie większe pojemniki. Mogą być także o budowie dla pająków nadrzewnych. Z kliszówek dla L1 można zrezygnować bowiem pająki są stosunkowo duże. Co do budowy terrarium/pojemnika to lepiej zrezygnować z otwierania od góry bowiem pajączki mają tendencje do budowy gniazd u góry. Gdy zapewnimy jednak pająkowi kawałki kory, gałązki to możliwe, że właśnie pod nimi zbuduje sobie gniazdo zamiast na pokrywce. Za podłoże dajemy włókno kokosowe które najlepiej trzyma odpowiednią wilgotność. Co do wystroju to możemy dać roślinki, gałązki, patyczki, kawałki kory co umożliwi pająkowi budowanie gniazda poza ścianami terrarium. Jest to istotne także podczas wylinki chociaż często linieją właśnie w gnieździe.
|
|
Żywienie
|
Odchów młodych sztuk nie stanowi też problemu ze względu na stosunkowo duże rozmiary L1. Z powodzeniem można stosować D.hydei, wylęg świerszcza czy wylęg małych karaczanów. Z czasem gdy pająk rośnie można stosować innego typu pokarmy w stylu karaczanów, świerszczy, itp. Należy pamiętać jednak o tym, że przed zakupem tego pająka powinniśmy posiadać jakiś pokarm, który jest bardzo aktywny. Wszelkiego typu pokarmy martwe lub larwy mącznika będą przez pająki pomijane. Nie należy też przesadzać z wielkością ofiary. Nie powinna ona być większa od pajączka. Zdarza się jednak, że jest on w stanie upolować zdobycz większą od niego ale chętniej poluje na ofiary słabsze i mniejsze. Bardzo efektowne są skoki za ofiarami latającymi.
|
|
Rozmnażanie
|
Aby dopuszczać pająki należy upewnić się, że para jest dorosła. Najlepszym wyznacznikiem tego jest wielkość osobników a także to, że dawno nie liniały. Następnie należy nakarmić pająki i dopuścić do siebie obserwując reakcje. Gdy wszystko pójdzie dobrze samiec powinien zbliżać się do samiczki a gdy będzie blisko zaczyna rytmicznie uderzać odnóżami. Samiczka odpowiada na takie zaloty. Może być jednak na początku niechętna jednak upór samca jest w stanie ją przekonać. Samiczka nie powinna być agresywna w stosunku do samca. Może jedynie go czasem przeganiać. Po kopulacji najlepiej parę rozdzielić, czekając aż samiczka złoży kokon. Samiczka tworzy kokon po czym przyczepia go by zwisał swobodnie w terrarium. Ze względu na spore rozmiary maluchów, w kokonie nie ma ogromnej liczby pajączków ( Zwykle od 30-60). Jednak jak u innych pająków właściwych po jednej kopulacji składać będzie ona kilka kokonów aż do swej śmierci.
|
|
Źródła informacji
|
|
Stan prawny
Skale
Informacje
0 Komentarze