Uromastyx aegyptia - biczogon egipski
Stan prawny
Aneks UE: | Aneks B |
Ochrona w Polsce: | Brak danych |
Gatunek niebezpieczny: | Nie |
CITES: | Załącznik II |
Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
Trudność: | Brak danych |
Dostępność: | Brak danych |
Siła jadu: | Gatunek niejadowity |
Gatunek |
|
Nazwa gatunkowa: |
Uromastyx aegyptia (Forskal, 1775)
|
Nazwa polska | Biczogon egipski |
Nazwa angielska | Egyptian Spiny-Tailed Lizard |
Nazwa niemiecka | Der Ägyptische Dornschwanz |
Podgatunki |
1. Uromastyx aegyptia aegyptia 2. Uromastyx aegyptia leptieni 3. Uromastyx aegyptia microlepis |
Długość życia | To długowieczne gady, mogą dożywać 20 i więcej lat (Bouskila & Amitai 2001). |
Występowanie |
Arabia Saudyjska, Egipt, Irak, Iran, Izrael, Jordania, Libia, Oman, Syria, Zjednoczone Emiraty Arabskie
Powiększenie mapy |
Aktywność | Dzienna |
Typ terrarium | Terrarium pustynne |
Wielkość terrarium dla dorosłego | 200x100x100 cm |
Oświetlenie | 14 godzin |
UVB | 10% |
Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
Informacje wstępne | To najbardziej reprezentacyjny z biczogonów - choć z pewnością nie jest atrybutem tego gatunku tak atrakcyjne ubarwienie jak u jego mniejszych krewniaków.Jest największym przedstawicielem rodzaju Uromastyx. Gatunek ten może osiągać 70 cm i więcej długości całkowitej (a wagę nawet ok. 2 kg) z czego ok. 1/3 to masywny "uzbrojony" w kolce ogon - cecha charakterystyczna biczogonów. Kolejnym podobieństwem jest posiadanie gruczołów solnych wokół nozdrzy umożliwiających usuwanie nadmiaru soli z organizmu przy minimalnej utracie wody z organizmu. W zależności od podgatunku o kolorystyce od żółtawego, oliwkowo-beżowy, jasnoszary, jasny brąz; z ciemniejszą głową i/lub ciemno zabarwionym gardłem czy szyją. |
Wygląd samca | Samce osiągają większe rozmiary oraz wagę. |
Biotop | Zamieszkują wyjątkowo suche, jałowe tereny charakteryzujące się niezwykle ograniczonymi w czasie okresami o zwiększonej wilgotności; z zabójczymi wręcz temperaturami dochodzącymi do ok. 50°C w środku lata i temperaturą piasku 58-65°C. Część obszaru występowania Uromastyx aegyptia jest kilkukrotnie w ciągu roku nawiedzana przez silny wiatr Shamal powodujący ogromne burze piaskowe trwające nawet kilka dni. Chronią się w norach o długości dochodzącej nawet do 10 m (choć zazwyczaj mają 3-5 m), na głębokości do 180 cm. Nory te odgrywają ważną rolę termo- i hydroregulacyjną w ich życiu, stanowią też ochronę przed drapieżnikami oraz są ostoją dla innych gatunków zwierząt występujących na tych terenach, w tym m.in. dla innych jaszczurek i ptaków. |
Temperatura | 30-40°C, a pod promiennikiem do ok. 50°C. Z nocnym obniżeniem temperatury do 18-20°C. |
Wilgotność | Należy przestrzegać niskiej wilgotności ok. 30-35%. |
Terrarium | W warunkach niewoli dla pary biczogonów egipskich wymagane jest przestronne terrarium o powierzchni 2-2.5 m², z grubą kilkunastocentymetrową warstwą podłoża np. mieszanka piasku i gliny - umożliwiającą kopanie. Surowy pustynny wystrój stanowią zasuszone konary czy korzenie wraz z kilkoma większymi kamieniami lub łupkami piaskowca (wszystkie ciężkie elementy wystroju zabezpieczone przed osunięciem się i przygnieceniem mieszkańców terrarium). Odpowiednia wentylacja, która zapobiegnie zbyt wysokiemu poziomowi wilgotności jest koniecznością. |
Żywienie |
Różnorodna dieta roślinna w skład której powinno wchodzić kilkadziesiąt pospolicie występujących w naszych warunkach klimatycznych gatunków, z dodatkiem białka zwierzęcego w postaci owadów karmowych. Przy komponowaniu diety powinniśmy zdawać sobie sprawę, że nie ma w przyrodzie rośliny doskonałej, która nie zawierałaby substancji szkodliwych - goitryny, szczawiany, saponiny, glikozydy. To tylko niektóre z wielu substancji mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia i kondycji naszych podopiecznych. Niewybaczalnym więc błędem hodowcy jest stosowanie monodiety opartej na kilku zaledwie roślinach - takie pójście "na łatwiznę" w szczególności u młodych osobników przyczyni się do szybkiego niedoboru witamin i związków mineralnych niezbędnych dla prawidłowego rozwoju. Efektem tego będą symptomy zaburzeń w metabolizmie, dysfunkcja narządów i całego organizmu, a w dłuższej perspektywie nawet zgon. W żywieniu wzorujemy się na diecie innych biczogonów bądź legwana zielonego. |
Rozmnażanie |
Osobniki tego gatunku dojrzałość płciową osiągają stosunkowo późno bo w wieku 4-6 lat. W kilka tygodni po zakończeniu zimowania powinny nastąpić gody, z niezwykle agresywnymi zachowaniami samców uwieńczone kopulacjami. Po tym okresie należy parę rozdzielić - ciężarna samica staje się zbyt agresywna i może stwarzać zagrożenie dla pozostawionego przy niej samca. Ok. 30 dni od kopulacji samica składa jaja zazwyczaj 17-27 sztuk, które delikatnie przenosimy do przygotowanego wcześniej inkubatora. Jaja inkubujemy w plastikowych pudełkach wypełnionych do 2/3 substratem - dobrze sprawdzi się wermikulit lub perlit zwilżony wodą. Czas inkubacji w temperaturze 32°C trwa 80-90 dni. Opieka nad wyklutymi maluchami jest identyczna jak w przypadku innych gatunków. Utrzymujemy je w podobnych warunkach jak dorosłe, z nieco niższą temperaturą przy wyższej wilgotności, ograniczającej ryzyko odwodnienia, na które tak młode osobniki są wyjątkowo wrażliwe. Pokarm roślinny drobno posiekany, a owady karmowe dopasowane do wielkości maluszków. Niezbędna jest regularna suplementacja - witaminy, makro- i mikroelementy; w szczególności wapń!
|
Zimowanie | Sezon rozrodczy powinien zostać poprzedzony co najmniej kilkutygodniowym okresem zimowego odpoczynku ze znacznie obniżoną temperaturą i skróconym dniem. |
Uwagi | Gatunek niecieszący się jak do tej pory popularnością wśród terrarystów, a bardzo efektowny choćby z racji osiąganych rozmiarów. Podobnie jak inne biczogony nie należy do zbyt wymagających jaszczurek. |
Odnośnik do opisu | http://www.terrarium.com.pl/zobacz/uromastyx-aegyptia-biczogon-egipski-2616.html |
0 Komentarze