Pseudocerastes urarachnoides
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Brak danych |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek praktycznie nie rozmnażany w hodowli (lub pojedyncze przypadki) |
| Dostępność: | Gatunek niedostępny w handlu |
| Siła jadu: | Brak danych |
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Pseudocerastes urarachnoides (Bostanchi, 2006)
|
Nazwa angielska
|
Spider-Tailed Horned Viper |
| Występowanie |
Iran
Powiększenie mapy |
| Aktywność | Nocna, O zmierzchu, O świcie |
| Środowisko życia | Gatunek naziemny |
| Informacje wstępne |
Stosunkowo niedawno odkryty gatunek z rodzaju Pseudocerastes. Jego biologia nie jest jeszcze dobrze poznana. Schwytane osobniki dochodziły do 80 cm. Sercowata, wyraźnie wyodrębniona od reszty ciała głowa. Nad oczami wytwór z odstających, nachodzących na siebie łusek przypominający rogi. Co nadaje jej bardzo osobliwy wygląd. Tęczówka oka szara z pionową źrenicą. Ubarwienie ciała stanowią różne odcienie szarości i brązu u niektórych osobników wpadające w zieleń. Tworząc marmurkowy deseń. Grzbiet i boki ciała pokryte ciemniejszymi, kolistymi plamami czasami łączącymi się w pary. Kolejną charakterystyczną dla tego gatunku cechą są mocno sterczące łuski, wyraźnie odstające od powierzchni skóry. Miejscowa ludność potocznie nazywa ten gatunek Mar-e-pardar (pierzasty wąż). Wszystkie te cechy sprawiają, że doskonale się maskuje wśród gipsowych skał i kamieni. Jednak najciekawszym atrybutem tego węża jest spektakularny wytwór na ogonie. Łuski ogonowe przekształciły się w strukturę przypominającą pajęczaka (Solfugę) można zauważyć wyraźny głowotułów i odnóża. Ta jedyna w swoim rodzaju innowacja ewolucyjna znajduje zastosowanie jako wabik na ptaki. |
| Biotop | Prawdopodobnie endemiczny gatunek (jego zasięg występowania nie jest jeszcze dokładnie zbadany). Zamieszkuje jałowe, górzyste prowincje zachodniego Iranu. W dzień temperatura dochodzi do 50 °C, w nocy potrafi znacznie się obniżyć. W bardzo upalnych lub chłodniejszych porach dnia przebywa ukryta w wilgotnych szczelinach skalnych lub norach. |
| Żywienie |
Jest wysoce wyspecjalizowanym do polowania na ptaki drapieżnikiem (niektóre źródła nie wykluczają, że może żywić się drobnymi ssakami i jaszczurkami). Zamaskowana wśród skał, zwinięta tworząc zwój porusza swoim imitującym pajęczaka ogonem. Doskonale naśladuje poruszającego się stawonoga.Ogon znajduje się blisko głowy celem maksymalnego skrócenia dystansu ataku. Gdy tylko ptak znajdzie się w zasięgu żmija błyskawicznie atakuje. |
| Źródła informacji | |
Informacje
0 Komentarze