Pamphobeteus sp. Machala
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Brak danych |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek umiarkowanie prosty w hodowli |
| Dostępność: | Gatunek o umiarkowanej dostępności |
| Siła jadu: | Brak danych |
0. Pamphobeteus sp. Machalla
1. Pamphobeteus sp. Machalla
2.
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Pamphobeteus sp. Machala
|
| Synonimy | Pamphobeteus sp. Sud Ekwador |
Nazwa angielska
|
Purple Bloom Tarantula |
| Długość życia | Samice 15-20 lat, samce około rok po ostatniej wylince. |
| Występowanie |
Ekwador
Powiększenie mapy |
| Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo |
| Aktywność | Nocna |
| Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
| Włoski parzące | Typ I, Typ III |
| Środowisko życia | Gatunek naziemny |
| Informacje wstępne |
Jest to duży gatunek ptasznika. Dorosłe samice dorastają do 8-9cm DC (aczkolwiek spotykane były jeszcze osobniki jeszcze większe) z rozpartymi odnóżami do 25cm i są potężnie zbudowane. Samce są nieco mniejsze i smuklejsze, dorastają do 6-7cm DC. Gatunek słabo jadowity, jednak potrafi boleśnie ukąsić ze względu na wielkość kłów jadowych. Nadaje się dla początkujących terrarystów, odporny na błędy hodowców. Młode osobnik są bardzo żarłoczne. Charakteryzują się szybkim tempem wzrostu i dużym przyrostem po wylinkach. Młode osobniki posiadają charakterystyczny czerwono-czarny odwłok z treepattern na którym znajdują się długie czerwone włoski. Tarcza grzbietowa jest ciemna z różowo-białą otoczką, która wraz ze wzrostem pająka nabiera coraz bardziej intensywnego koloru w odcieniu purpury a na całości karapaksu widnieją promieniste linie prowadzące ku środkowi fovea. Odnóża są koloru czarno-srebrnego pokryte czerwonymi włoskami. Cześć udowa odnóży (femur) z czasem nabiera odcień fioletowego koloru |
| Wygląd samca | Dorosłe samce maja na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne - bulbusy, a na pierwszej parze odnóży krocznych haki. Różnią się w ubarwieniu od samic, są znacznie ładniej ubarwione, na całym ciele dominują kolory purpury i fioletu, jedynie odwłok jest czarny. |
| Wygląd samicy | Samice wraz ze wzrostem ku dorosłości tracą kolory. Charakterystyczny treepattern na odwłoku praktycznie całkowicie znika, tak samo dzieje się ze wzorkiem na karapaksie, który wraz z wiekiem blednie i staje się coraz mniej widoczny, u starych samic niemalże całkowicie zanika. Kolor zmienia się od czerni do brązu miedzy linieniem pająka, duży wpływ na barwę ma także podatność na światło słoneczne. |
| Cechy szczególne | Młode osobniki posiadają treepattern, charakterystyczny dla rodzaju wzorek na odwłoku w kształcie "choinki". Często osobniki bywają bardzo nadpobudliwe, w sytuacjach stresowych układają się w charakterystyczny sposób unosząc odwłok ku górze i wyczesują włoski parzące na napastnika. |
| Biotop | Gatunek ten pochodzi z południo-zachodniej części Ekwadoru w rejonie „Machala”. W naturze zasiedla leśne obszary o dość wysokiej względnej wilgotności i temperaturach które często spadają poniżej 20*. Miesiące zimowe od stycznia do kwietnia są bardzo mokre, którym sprzyjają duże opady deszczu. |
| Temperatura | Temperaturę utrzymujemy na poziomie 24-25°C z nocnymi spadkami do 18-22°C, warto o tym pamiętać aby zapewnić odpowiedni cykl w hodowli. |
| Wilgotność | Wilgotność utrzymujemy na poziomie 75-80%. |
| Terrarium | Dla dorosłych samic odpowiednie będzie terrarium o wymiarach minimum 45x40x30, jako podłoże można zastosować torf kwaśny lub substrat kokosowy. Warstwa podłoża powinna wynosić minimum 10cm, jako kryjówkę najlepiej zastosować kawałek korzenia, pomiędzy którym pająk wykopie sobie norkę, można także zastosować tubę korkową. Warto także w terrarium umieścić miseczkę z woda oraz zasadzić żywe rośliny, które pomogą utrzymać odpowiednia wilgotność. |
| Żywienie | Z żywieniem tego gatunku nie ma problemów, zarówno młode jak i dorosłe osobniki bardzo chętnie przyjmują pokarm. Karmówkę dobieramy stosownie do wielkości pająka, młode osobniki karmimy średnio co 2-3 dzień, dorosłe osobniki raz na 1-2 tygodnie. Należy pamiętać aby urozmaicić pokarm podawany ptasznikom, pomoże to w dostarczeniu odpowiednich składników odżywczych. |
| Rozmnażanie |
Rozmnażanie tego gatunku nie należy do najłatwiejszych. Sam proces kopulacji najczęściej przebiega bez problemu, samica nie jest agresywna w stosunku do samca, należny jednak pamiętać by przed zbliżeniem dobrze podkarmić parkę. Po udanej kopulacji samica zaczyna żerować i pochłania duże ilości pożywienia. Kokon najczęściej składają po kilku miesiącach (4-6) od kopulacji, jednak znane są przypadki, że samice składały kokony po 8-9 miesiącach. Znajduje się w nim około 150 jajeczek z których po kilku tygodniach wychodzą nimfy (czas ten zależy od warunków jakie panują w terrarium samicy z kokonem). Podobno dobrym sposobem jest dopuszczanie pary jesienią a następnie zimowanie samicy do momentu ocieplenia. Według hodowców dobrze jest obniżyć wilgotność w procesie inkubacji kokonu nawet do 60%. Kokon ma wygląd spłaszczonego placka i jest pokryty włoskami parzącymi przez samicę. Gatunek coraz bardziej powszechny w hodowlach. W Polsce i Europie do kilku rozmnożeń w ciągu roku.
|
| Uwagi | Gatunek nigdy nie został opisany. Niegdyś często mylony z innymi gatunkami z rodzaju. |
| Źródła informacji |
|
Informacje
0 Komentarze