Pamphobeteus nigricolor
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Brak danych |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek umiarkowanie prosty w hodowli |
| Dostępność: | Gatunek o ograniczonej dostępności |
| Siła jadu: | Słaby jad |
0. Pamphobeteus nigricolor
1. Pamphobeteus nigricolor
2. Pamphobeteus nigricolor
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Pamphobeteus nigricolor (Ausserer, 1875)
|
Nazwa angielska
|
Colombian Blue Bloom Tarantula |
| Występowanie |
Brazylia, Kolumbia
Powiększenie mapy |
| Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo |
| Aktywność | Nocna |
| Włoski parzące | Typ I, Typ III |
| Środowisko życia | Gatunek naziemny |
| Informacje wstępne |
Jest to duży gatunek ptasznika. Dorosłe samice dorastają do 8-9cm DC, z rozpartymi odnóżami do 25cm i są potężnie zbudowane. Samce są nieco mniejsze i smuklejsze, dorastają do 6-7cm DC. Podstawowym ubarwieniem jest smolista czerń, włoski na odwłoku są barwy czerwonej. Gatunek słabo jadowity, jednak potrafi boleśnie ukąsić ze względu na wielkość kłów jadowych. Nadaje się dla początkujących terrarystów, odporny na błędy hodowców. Młode osobnik są bardzo żarłoczne. Charakteryzują się szybkim tempem wzrostu i dużym przyrostem po wylinkach. Ubarwienie maluchów zmienia się pomiędzy linieniami z barwy czarnej do brązowej, na karapaksie posiadają biała otoczkę, odnóża zaś pokryte są białymi włoskami. |
| Wygląd samca | Dorosłe samce maja na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne - bulbusy, a na pierwszej parze odnóży krocznych haki. Różnią się znacznie w ubarwieniu od samic, są znacznie ładniej ubarwione. Posiadają promienie na całej tarczy grzbietowej w kolorze fioletu i czerwieni. Okres dorastania wynosi około 2-2-5 lat, giną średnio 1,5 roku po ostatniej wylince. |
| Wygląd samicy | Dorosłe samice są całkowicie czarne. Posiadają charakterystyczny wzór na karapaksie w kształcie "płomieni" prowadzący od oczu do fovea. Wraz z wiekiem samic wzór ten jednak zanika, blednie i staje się coraz słabiej widoczny. Dorosłość osiągają w ciągu około 3-4 lat. Szacuje się, że dożywają do 20 lat. |
| Cechy szczególne |
Młode osobniki nie posiadają treepattern, charakterystycznego dla rodzaju zworka na odwłoku w kształcie "choinki". Często osobniki bywają bardzo nadpobudliwe, w sytuacjach stresowych układają się w charakterystyczny sposób unosząc odwłok ku górze i wyczesują włoski parzące na napastnika. |
| Biotop | Gatunek prowadzi naziemny tryb życia. Występuje w wilgotnych lasach zamieszkując wykopane przez siebie lub opuszczone nory. |
| Temperatura | Utrzymujemy na poziomie 26-27*C z nocnymi spadkami do 20-22*C |
| Wilgotność | Utrzymujemy na poziomie 75-80%. |
| Terrarium | Dla dorosłych samic odpowiednie będzie terrarium o wymiarach minimum 45x40x30, jako podłoże można zastosować torf kwaśny lub substrat kokosowy. Warstwa podłoża powinna wynosić minimum 10cm, jako kryjówkę możemy zastosować kawałek korzenia lub tuby korkowej. Warto także w terrarium umieścić miseczkę z woda oraz zasadzić żywe rośliny, które pomogą utrzymać odpowiednia wilgotność. |
| Żywienie | Z żywieniem tego gatunku nie ma problemów, zarówno młode jak i dorosłe osobniki bardzo chętnie przyjmują pokarm. Karmówkę dobieramy stosownie do wielkości pająka, młode osobniki karmimy średnio co 2-3 dzień, dorosłe osobniki raz na 1-2 tygodnie. Należy pamiętać aby urozmaicić pokarm podawany ptasznikom, pomoże to w dostarczeniu odpowiednich składników odżywczych. |
| Rozmnażanie |
Rozmnażanie tego gatunku nie należy do najłatwiejszych. Sam proces kopulacji najczęściej przebiega bez problemu, samica nie jest agresywna w stosunku do samca, należny jednak pamiętać by przed zbliżeniem dobrze podkarmić parkę. Po udanej kopulacji samica zaczyna żerować i pochłania duże ilości pożywienia. Kokon najczęściej składają po kilku miesiącach od kopulacji. Gatunek bardzo rzadki w hodowlach z tego tez powodu trudne jest skompletowanie dorosłej pary. Gatunek nie rozmnożony w Polsce, w Europie pojedyncze rozmnożenia na przełomie ostatnich lat.
|
| Uwagi | Z uwagi, że w hodowlach występują różne typy P. nigricolor starajmy się je odróżniać i nadawać im odpowiednie do typu nazwy, pomoże to w zachowaniu czystości gatunkowej. |
| Źródła informacji |
|
Informacje
0 Komentarze