Gatunek
|
Nazwa gatunkowa: |
Manica rubida (Latreille, 1802)
|
Nazwa polska
|
Wścieklica dorodna
|
Nazwa niemiecka
|
Große Knotenameise
|
Długość życia
|
Królowe: 10-12 lat, robotnice: 3-6 miesięcy
|
Hodowla grupowa
|
Kolonia poligamiczna
|
Aktywność
|
Dzienna
|
Typ terrarium
|
Formikarium
|
Oświetlenie
|
Oświetlenie niewymagane
|
UVB
|
Niepotrzebne
|
Dymorfizm płciowy
|
Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy
|
Informacje wstępne
|
Wścieklica dorodna, to największa "czerwona mrówa", a także jedyny przedstawiciel rodzaju Manica w Europie. Charakteryzuje się powolnym, dostojnym krokiem, jednak zaniepokojona zaczyna nerwowo szarżować w stronę agresora.
Występuje wyłącznie na południu kraju, liczne populacje w małopolsce, a także województwie górnośląskim, częściowo w opolskim. Północny zasięg występowania sięga Busko-Zdroju, rzadko spotykana wyżej.
Robotnice mierzą od 5 do 9mm, głowa i przedplecze brunatne, silnie "pofałdowane" z nielicznymi szczecinkami. Podwójny stylik, odwłok błyszczący, czerwony. Posiadają żądło.
Kolonie liczne, składające się nawet z kilku tysięcy robotnic, zakładane w sposób pół-klasztorny (królowa sama wychowuje pierwsze robotnice, ale również aktywnie szuka pokarmu). Większe kolonie przyjmują świeżo zaplemnione matki, tworząc kolonie poliginiczne.
|
Wygląd samca
|
Uskrzydlone trutnie koloru czarnego, lub brunatnego, wielkość 8-10mm. Padają niedługo po odbyciu lotu godowego.
|
Wygląd samicy
|
Królowe początkowo uskrzydlone, o wielkości 10-13mm, ciało krwistoczerwone, połyskujące, końcówka odwłoka ciemniejsza. Podwójny stylik, proporcjonalnie mały odwłok w kształcie kropli, zakończony żądłem.
|
Biotop
|
Gatunek żyjący w górzystych partiach Europy, na Kaukazie, Krymie i w Azji Mniejszej, w Polsce występuje powszechnie w małopolsce, górnym śląsku, częściowo na opolszczyźnie i podkarpaciu. Spotykana w kamienistym, suchym i łatwo nagrzewającym się terenie, często również w miastach, gdzie gniazduje pod krawężnikami. Wejście do mrowiska jest doskonale widoczne, jest to szeroki otwór otoczony kupką piachu. "Toleruje" sąsiedztwo mrówek z rodzaju Formica cinerea, jednak gdy robotnice pierwomrówek staną się zbyt "nachalne" są albo wynoszone daleko po za teren, albo zabijane.
|
Temperatura
|
Temperatura pokojowa, niewielkie dogrzewanie przyspiesza rozwój kolonii.
|
Wilgotność
|
Arena sucha, gniazdo z wydzielonymi strefami zwiększonej wilgotności
|
Terrarium
|
Samotne królowe to wybitne bałaganiary, zatem postawmy na praktyczność i łatwość sprzątania formikarium. Zdecydowanie od początku potrzebują niewielkiego wybiegu, na który podawać można pokarm. Podrośnięte kolonie można trzymać w gipsie, korku i gazobetonie. Ważne, by gniazdo było dobrze wentylowane i nie skraplała się para wodna.
|
Żywienie
|
Spadź, owady, małe kręgowce. Mrówki te dzięki swojej sile, jadzie i potężnym szczękom są w stanie uśmiercić nawet drobne kręgowce. Bezwzględnie wytępi każdą kolonie, która stanie im na drodze do pokarmu. W hodowli podajemy miód i owady. Mrówki te lubią też krew.
|
Rozmnażanie
|
Pierwsze rójki w połowie maja, druga tura we wrześniu.
|
Zimowanie
|
Zalecane.
|
Uwagi
|
Masywne szczęki w połączeniu z dosyć mocnym jadem, sprawiają że użądlenie tej mrówki jest wyjątkowo bolesne (porównywalne do użądlenia szerszenia) i może wywołać poważną reakcje alergiczną.
|
Źródła informacji
|
|
0 Komentarze