Leiolepis belliana - agama motylowa
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Brak danych |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek umiarkowanie prosty w hodowli |
| Dostępność: | Gatunek o umiarkowanej dostępności |
| Siła jadu: | Gatunek niejadowity |
0. Leiolepis belliana - agama motylowa
1. Leiolepis belliana - agama motylowa
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Leiolepis belliana (Hardwicle i Gray, 1827)
|
| Synonimy |
|
Nazwa polska
|
Agama motylowa |
Nazwa angielska
|
The Common Butterfly Lizard, Butterfly Lizard |
Nazwa niemiecka
|
Prachtschmetterlingsagame |
| Podgatunki |
Wyróżniono dwa podgatunki: 1. Leiolepis belliana belliana (GRAY 1827) 2. Leiolepis belliana ocellata (PETERS 1971) |
| Długość życia | Kilkanaście lat |
| Występowanie |
Birma, Indonezja, Kambodża, Laos, Malezja, Tajlandia, Wietnam
Powiększenie mapy |
| Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo, Hodujemy w stadzie, Kolonia monogamiczna |
| Aktywność | Dzienna |
| Typ terrarium | Terrarium tropikalne |
| Wielkość terrarium dla dorosłego | 100x50x60 cm |
| Oświetlenie | 12 godzin |
| UVB | 10% |
| Dymorfizm płciowy | Dymorfizm niewidoczny |
| Środowisko życia | Gatunek naziemny, Gatunek podziemny |
| Informacje wstępne |
Agama motylowa jest jednym z kilku gatunków należących do rodzaju Leiolepis. Jest to grupa endemiczna na obszarów Azji Południowo-wschodniej. Agamy te lokowane są najczęściej w odrębnej podrodzinie Leiolepidinae, w obrębie rodziny Agamidae. Genetyczne badania tych jaszczurek dowiodły, że są blisko spokrewnione z biczogonami (podrodzina Uromastycinae). Leiolepis belliana jest średniej wielkości agamą, dorastającą do ok 40 cm dł, z czego ponad 50% stanowi silny, okrągły w przekroju ogon. Ciało agamy motylowej jest krępe masywne i zbite, spłaszczone grzbietowo-brzusznie. Głowa jest stosunkowo niewielka, zaokrąglona z krótkim tępym pyskiem. Kończyny są krótkie ale silne i masywne, służą do kopania w podłożu. Palce wszystkich kończyn zakończone mocnymi pazurami. Brak jest worka podgardzielowego. Skóra miękka, delikatna pokryta drobnymi łuskami pozbawionymi kila. Sprawia wrażenie wręcz aksamitnej w dotyku. Charakterystyczną cechą tej jaszczurki jest obecność luźnych fałdów skórnych po bokach tułowia, które mogą być dodatkowo rozpłaszczane. Fałdy te jak również całe ciało agamy motylowej pokryte jest mozaiką różnokolorowych plam i cętek. Ubarwienie dorosłych osobników zdominowane jest przez oliwkową zieleń, na której liczne są jasnozielone lub żółtawe okrągłe plamki. U niektórych osobników na grzbiecie plamki zlewają się w mniej lub bardziej wyraźne pręgi. Pysk oraz podgardle pokryte jest błekitnawymi przebarwieniami. Podbrzusze pokryte zawiłą granatowo-pomarańczową mozaiką plam. Fałdy skórne po bokach tułowia jaskrawo pomarańczowe z wyraźnymi czarnymi pręgami. Natężenie ubarwienia zależy w dużym stopniu od wieku osobnika a także jego stanu zdrowia oraz emocji. Jest to gatunek, który został zawleczony lub wypuszczony przez człowieka na Florydzie, gdzie doskonale się zaaklimatyzował i wykazuje tendencje ekspansywną. |
| Odmiany | Brak wyróżnionych odmian |
| Wygląd samca | Dymorfizm płciowy zewnętrzny niemal niewidoczny. Samce z reguły nieco większe od równowiekowych samic. |
| Wygląd samicy | Dymorfizm płciowy zewnętrzny niemal niewidoczny. Samica nieco mniejsza od równowiekowego samca. |
| Cechy szczególne | Najbardziej charakterystyczną cechą agamy motylowej jest jej atrakcyjne ubarwienie oraz obecność kolorowych fałdów skórnych po bokach tułowia. Jaszczurka ta jest bardzo aktywna w ciągu dnia, ruchliwa, ciągle porusza się po swoim terytorium w poszukiwaniu pożywienia. Słabo wspina się na drzewa, prowadzi przede wszystkim naziemny tryb życia. Silne kończyny umożliwiają kopanie w podłożu i tworzenie rozległych tuneli. W naturze często występują w dużych koloniach. Osobniki dorosłe żyją w parach monogamicznych, zajmując niewielkie terytorium na obszarze kolonii. Młode po wykluciu przez pewien czas żyją razem z osobnikami dorosłymi w jednym kompleksie nor, w okresie dojrzewania opuszczają terytorium rodzicielskie i poszukują własnego na granicach kolonii. |
| Biotop | Najczęściej na swoje siedliska wybiera miejsca odsłonięte, dobrze nasłonecznione i pozbawione gęstej roślinności np: piaszczyste brzegi zbiorników wodnych czy też pola uprawne. Doskonale dostosowuje się do środowisk zmienionych działalnością człowieka, w wielu miastach Azji można je spotkać w parkach i trawnikach nawet w centrach dużych aglomeracji. |
| Temperatura | Temperatura w terrarium powinna wynosić 28–32°C, w najcieplejszym miejscu pod żarówką grzejną nawet do 40°C. temperatura w nocy powinna wynosić 20–22°C. |
| Wilgotność | Wilgotność w terrarium powinna być nieco wyższa od pokojowej, powinna wynosić ok. 60–70% |
| Terrarium | Jaszczurki te nie są zbyt dobrymi wspinaczami, większość czasu spędzają na powierzchni gruntu. Oczywiście jeżeli włożymy do terrarium gałęzie lub kamienie jaszczurki bardzo chętnie będą się na nie wspinać. Bardzo dobrym rozwiązaniem urozmaicającym wystrój terrarium jest zastosowanie ścianki strukturalnej z dużą ilością półek na których agamy będą się chętnie wylegiwać (zwłaszcza jeżeli będzie na nią nakierowana żarówka grzejna). Ważne jest aby podłoże miało przynajmniej 10 cm grubości, aby jaszczurki mogły bez problemowo je przekopywać. Najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie mieszaniny gruboziarnistego piasku i żwiru z dodatkiem nieco większych kamieni oraz torfu kokosowego. Koniecznie trzeba zabezpieczyć wszelkiego rodzaju duże kamienie i konary aby ryjące w podłożu agamy nie podkopały się pod nie i nie uległy zmiażdżeniu. |
| Żywienie | Osobniki młodociane żywią się niemal wyłącznie pokarmem zwierzęcym, a więc wszelkiego rodzaju niewielkimi bezkręgowcami. W hodowli podajemy im różne gatunki świerszczy i karaczanów, larwy chrząszczy (w niewielkich ilościach), wyinkubowane z larw muchy (nigdy nie podajemy much schwytanych własnoręcznie). Im szybciej poruszający się pokarm, tym większe zainteresowanie i aktywność jaszczurek. Osobniki starsze dostają dodatkowo także szarańcze oraz plankton łąkowy, pobrany z miejsc czystych ekologicznie i nieopryskiwanych. |
| Rozmnażanie |
Bardzo niewiele wiadomo na temat rozmnażania tego gatunku w warunkach hodowlanych. Ogromna większość osobników pochodzi z odłowu w środowisku naturalnym (lub ze Stanów Zjednoczonych). Do lęgów w hodowlach amatorskich dochodzi bardzo sporadycznie. W przypadku tego gatunku samica składa jaja wewnątrz własnej kryjówki, a osobniki młodociane żyją obok dorosłych. Nie występuje u tych agam agresja ani kanibalizm.
|
| Uwagi | Ze względu na to, że niemal wszystkie dostępne osobniki pochodzą z odłowu konieczna jest kwarantanna oraz odrobaczenie po zakupie. Dodatkowo młode okazy są bardzo płochliwe i łatwo wpadają w panikę, mogą wówczas doznać kontuzji w wyniku zderzenia ze ścianą terrarium lub elementami wyposażenia. Skóra agam motylowych jest stosunkowo delikatna, łatwo kaleczą się o ostre przedmioty w terrarium. |
| Źródła informacji |
Na podstawie własnych doświadczeń w hodowli oraz źródła: Aranyavalai, V. et al. 2004. Karyological comparative study of the genus Leiolepis (Reptilia: Uromastycidae) from Thailand Bobrov V.V., Semenov D.V. 2008. Lizards of Vietnam [in Russian]. Moscow Chan-ard,T.; Grossmann,W.; Gumprecht,A. & Schulz,K. D. 1999. Amphibians and reptiles of peninsular Malaysia and Thailand |
Informacje
| Dodano przez: | Jakub_Kowalski |
| Pomogli: | Nook, drakun, |
| Dodano: | mar 14 2013 02:09 |
| Aktualizowano: | sie 31 2015 00:01 |
| Wyświetlenia: | 4447 |
| Komentarzy: | 0 |
0 Komentarze