Laemanctus longipes - hełmogwan stożkogłowy
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Brak danych |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek umiarkowanie trudny w hodowli |
| Dostępność: | Gatunek o ograniczonej dostępności |
| Siła jadu: | Gatunek niejadowity |
0.
1.
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Laemanctus longipes (Wiegmann, 1834)
|
Nazwa polska
|
Hełmogwan stożkogłowy |
Nazwa angielska
|
Caquehead Iguana, Conehead Lizard |
Nazwa czeska
|
Bazilišek dlouhonohý |
| Podgatunki |
Wyróżniono trzy podgatunki: 1. Laemanctus longipes deborrei (Boulenger, 1877) 2. Laemanctus longipes longipes (Wiegmann, 1834) 3. Laemanctus longipes waltersi (Schmidt, 1933) |
| Długość życia | Do ok 10 lat |
| Występowanie |
Belize, Gwatemala, Honduras, Meksyk, Nikaragua
Powiększenie mapy |
| Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo, Hodujemy w haremach |
| Aktywność | Dzienna |
| Typ terrarium | Terrarium tropikalne |
| Wielkość terrarium dla dorosłego | 80x50x50 cm |
| Wielkość terrarium dla pary | 100x50x60 cm |
| Wielkość terrarium dla haremu | 120x60x50 cm |
| Oświetlenie | 12 godzin |
| UVB | 5% |
| Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
| Informacje wstępne | Jest to przedstawiciel rodziny bazyliszkowatych (Corythophanide) zasiedlający tropikalne rejony Ameryki Środkowej. Jaszczurka ta charakteryzuje się bardzo szczupłą i smukłą budową ciała. Kończyny są długie i silne, ogon stanowi ok 2/3 całej długości zwierzęcia. Dorosłe osobniki mogą osiągać do 70 cm dł. |
| Wygląd samca | Obie płcie mają zbliżony wygląd jednakże dojrzałe samce charakteryzują się bardziej masywną głową oraz wydatniejszym wyrostkiem z tyłu czaszki. Brak jest widocznych porów udowych. Nasada ogona samca jest wyraźnie grubsza i masywniejsza niż u samicy. |
| Wygląd samicy | Samica posiada delikatniej zbudowaną czaszkę, pysk jest nieco smuklejszy a stożek na tyle głowy zazwyczaj mniej wydatny. |
| Cechy szczególne | W porównaniu z bazyliszkami z rodzaju Basiliscus, legwany stożkogłowe wykazują znacznie spokojniejszy charakter. Osobniki przebywające w terrarium rzadko miewają tendencję do ataków paniki, ucieczki lub agresji w stosunku do człowieka. |
| Biotop | Zasiedla przede wszystkim wilgotne lasy tropikalne, aczkolwiek dostosował się również w pewnym stopniu do środowisk zmienionych działalnością człowieka i spotkać go również można na terenach uprawnych, sadach i ogrodach. |
| Temperatura | W dzień 24 - 30°C, pod promiennikiem do 35°C. W nocy nie mniej niż 20°C |
| Wilgotność | 70 - 80% w dzień, do 90% w nocy |
| Terrarium | Terrarium dla tego gatunku powinno mieć charakter tropikalny, z dużą ilością konarów do wspinaczki. Jak najbardziej wskazane są żywe rośliny, legwany kaskogłowe nie zjadają liści więc jedyne uszkodzenia powstają podczas wspinaczki. Oczywiście nie umieszczamy w terrarium nigdy żadnych roślin toksycznych lub mogących w jakikolwiek inny sposób (np. kolce, ciernie) zranić zwierzęta. |
| Żywienie | Legwany kaskogłowe żywią się przede wszystkim owadami. W naturze najchętniej polują na duże latające owady takie jak motyle, ćmy i chrząszcze. |
| Rozmnażanie |
Do godów może dojść o każdej porze roku. Samiec przybiera bardziej jaskrawe ubarwienie i wykonuje zrytualizowane gesty głową w celu zainteresowania samicy. Po kopulacji samica w płytkiej jamce wykopanej w torfowym podłożu składa od 4 do 15 jaj. Inkubacja trwa ok. 60-65 dni w temperaturze 27-28°C. Samica może składać lęgi nawet 3 razy w ciągu roku.
|
| Zimowanie | Brak danych. |
| Uwagi | Mimo, że coraz częściej w handlu spotyka się okazy pochodzące z hodowli a rozmnożenia tego gatunku są z roku na rok liczniejsze, to nadal wiele osobników pochodzi z odłowu z warunków naturalnych. Okazy takie są bardzo często w bardzo złym stanie, silnie odwodnione, z licznymi urazami i infekcjami pasożytniczymi. Po zakupieniu tego typu zwierzęcia trzeba poddać je kwarantannie i kontroli weterynaryjnej. Podczas kwarantanny należy zapewnić gadom spokój i jak najmniej stresu. Po tym okresie legwany kaskogłowe z reguły stają się spokojne i przyzwyczajają się do człowieka. |
| Źródła informacji |
Na podstawie własnych doświadczeń oraz:
|
Informacje
| Dodano przez: | Jakub_Kowalski |
| Pomogli: | Nook, kurimu, |
| Dodano: | lip 23 2013 12:43 |
| Aktualizowano: | lis 23 2015 00:30 |
| Wyświetlenia: | 5174 |
| Komentarzy: | 3 |
3 Komentarze
To nie jest legwan. Może polska nazwa "kaskogłów" byłaby lepsza.
Wszystkie bazyliszkowate przez długi czas zaliczane były do rodziny legwanowatych, jako podrodzina Corythophaninae. Ostatnio wydzielono je w osobną rodzinę, która i tak jest blisko spokrewniona z Iguanidae w obrębie większej jednostki systematycznej Iguania. Poza tym w zarówno w języku angielskim jak i niemieckim jaszczurki te określa się mianem legwanów kaskogłowych lub hełmogłowych - dlatego w najprostszy sposób nazwa została spolszczona. Jeśli o mnie chodzi nazwa kaskogłów jest równie dobra jak legwan kaskogłowy.
Czy jeżeli jest to gatunek nadrzewny, to 60 cm to nie za mało? Czy to te 120 cm? Wogóle jak dla mnie te średnie i większe jaszczurki mają stosunkowo małe terraria.