Skocz do zawartości

Wesprzyj serwis, wyłącz reklamy  
1 raz na nowej odsłonie? | Problemy z zalogowaniem?


* * * * *      

Hyllus diardi



Stan prawny

Aneks UE: Nie jest w Aneksie UE
Ochrona w Polsce: Nie objęty ochroną
Gatunek niebezpieczny: Nie
CITES: Nie jest na liście CITES
Gatunek inwazyjny w Polsce: Nie

Skale

Trudność: Gatunek umiarkowanie prosty w hodowli
Dostępność: Gatunek o umiarkowanej dostępności
Siła jadu: Bardzo słaby jad
Załączony obraz: 4_800.jpg
0. Hyllus diardi - Samica
Załączony obraz: 1_800.jpg
1. Hyllus diardi - Samiec

Gatunek

Nazwa gatunkowa: Hyllus diardi (Walckenaer, 1837)
Synonimy Attus diardi; Attus succinctus; Hyllus janthinus; Hyllus mutillarius; Hyllus lacertosus; Phidippa diardi; Plexippus janthinus; Plexippus mutillarius; Plexippus lacertosus; Plexippus succinctus;
Nazwa angielska Heavy Jumping Spider
Długość życia Samce żyją ponad rok, samice około dwóch lat. Zdarzają się osobniki dożywające nawet trzech lat.
Występowanie Birma, Chiny, Indie, Indonezja, Kambodża, Laos, Malezja, Singapur, Tajlandia, Wietnam


Powiększenie mapy


Hodowla grupowa Hodujemy pojedynczo, Hodujemy w stadzie
Aktywność Dzienna
Typ terrarium Terrarium tropikalne
Wielkość terrarium dla dorosłego 10x10x15 cm
Oświetlenie 12 godzin
UVB Niepotrzebne
Dymorfizm płciowy Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy
Środowisko życia Gatunek nadrzewny
Informacje wstępne Hyllus diardi to jeden z największych gatunków skakunów na świecie, osiąga nawet 2 cm długości, jest ciekawie ubarwiony i bardzo aktywny. Niemniej, jego rosnąca popularność wciąż jeszcze nie dogoniła gatunków z rodzaju Phidippus. Brakuje też wielu informacji na jego temat, co odpowiednio zostało zaznaczone w opisie. Większość danych pochodzi z własnego doświadczenia hodowlanego.
Hyllus diardi to zauważalnie szybszy, agresywniejszy (w stosunku do ofiar) i bardziej aktywny gatunek w porównaniu do innych skakunów, w tym popularnego Phidippus regius.
Wygląd samca Samiec jest ciemno ubarwiony, głowotułów oraz odnóża są połyskujące czarne, odwłok ma opalizujący zielony kolor. Pierwsza para odnóży jest wyraźnie dłuższa od pozostałych. W porównaniu do samicy samiec jest drobniejszy, mniej owłosiony, a jego głowotułów spiczasty.
Wygląd samicy Samica jest jasno ubarwiona, głównie na żółtoszaro, na odwłoku posiada żółtoczarne wzory różniące się pomiędzy osobnikami. Za drugą parą oczu po obu stronach głowy posiada włoski ułożeniem przypominające rzęsę. W porównaniu do samca samica jest masywniejsza, bardziej owłosiona, a jej głowotułów okrągły.
Cechy szczególne Jest to bardzo aktywny gatunek skakuna, prawie cały czas zwiedza terrarium, a wyciągnięty z pewnością nie usiedzi na miejscu. O oswojeniu nie ma mowy, ale z łatwością można wejść z nim w interakcję.
Gatunek nieagresywny wobec innych osobników, młode mogą być trzymane w grupach.
Biotop Jego naturalnym siedliskiem są krzewy i zarośla o zwiększonej wilgotności (brak szczegółowych danych na temat siedliska).
Temperatura Skakuny te przeżyją w temperaturach między 20°C a 30°C, a nawet spadki do kilkunastu stopni nie są im straszne, lecz stanowczo odradzam osiąganie obu granic. Optymalna wartość to 25-28°C. Szczególnie w przypadku młodych skakunów trzeba zadbać o właściwą temperaturę. Dorosłe osobniki są odporne na mniej korzystne warunki.
Wilgotność Poziom wilgotności powinien wynosić 60-80%. Najlepiej utrzymywać go przy pomocy stale wilgotnego podłoża, co przy użyciu ogrzewania od spodu z pewnością zapewni odpowiednią wartość.
Konieczne jest spryskiwanie pojemnika wodą co kilka dni w celu zwiększenia wilgotności i nawodnienia pająka - w przypadku młodych osobników powinna to być jedynie mgiełka z oddalonego spryskiwacza, żeby się nie potopiły w dużych kroplach.
Szczególnie w przypadku młodych skakunów trzeba zadbać o właściwą wilgotność - zarówno jej zbyt niski, jak i zbyt wysoki poziom w szybkim czasie zacznie uśmiercać młode osobniki. Dorosłe osobniki są odporne na mniej korzystne warunki.
Terrarium Terrarium nie musi być duże i może być bez wystroju, jednak wtedy trzeba się liczyć z tym, że gniazda będą budowane prawdopodobnie na samym wieczku, co utrudnia otwarcie zbiornika bez zniszczenia sieci. Dlatego warto zadbać o takie rzeczy jak gałązki, tuby czy nawet żywe rośliny, by pająk miał gdzie się zadomowić (warto mieć na uwadze, że gniazda są budowane w możliwie najwyżej położonym miejscu). Należy również zapewnić odpowiednio dużą przestrzeń do polowań.
Żywienie Skakuny zjedzą każdego ruszającego się owada, który jest nie większy niż one same. Należy się jednak upewnić, że nie stanowi żadnego zagrożenia dla pająka, dlatego odradzam podawanie mrówek, innych pająków, pasikoników, pszczół i temu podobnych. Najedzony skakun ma „pełny” odwłok, nieco większy od głowotułowia. Dorosłe zwykle wystarczy karmić raz na dwa tygodnie, młode osobniki zdecydowanie częściej. Warto praktykować karmienie do oporu, czyli dopóki pająk nie przestanie polować - pozwoli to poznać granice naszego skakuna oraz upewnić się, że jest najedzony.
Rozmnażanie Rozmnażanie nie jest trudne. Skakuny osiągają dojrzałość płciową po ósmym (ostatnim) linieniu. W przypadku samca ostatnia wylinka ma miejsce w wieku 6-8 miesięcy, w przypadku samicy 8-10 miesięcy. Brakuje informacji na temat czasu, po którym pająki są gotowe do rozmnażania.

Kopulację poprzedza pewien rytuał - samiec po zobaczeniu samicy zaczyna się do niej ostrożnie zbliżać, wymachując przed sobą przednią parą odnóży i uderzając odwłokiem o podłoże. Gdy uda mu się podejść do samicy, zaczyna ją głaskać wspomnianymi odnóżami. Następnie samiec wchodzi na partnerkę, sięga pod jej odwłok i dochodzi do kopulacji. Samica w każdym momencie może przerwać rytuał, odpędzając samca lub się oddalając, prawdopodobnie może również swojego partnera zjeść (brak informacji na ten temat; taka sytuacja zdarza się u innych gatunków skakunów).

Samica po pewnym czasie (brak danych na ten temat) buduje około dziesięciocentymetrowy kokon, w którym składa od 20 do nawet 60 żółtych jaj. Przez cały czas inkubacji samica przesiaduje w kokonie. Po około 2 tygodniach pojawiają się N2, a po następnych dwóch - L1. Małe pajączki mają około 4mm długości i są czarnoszare. Przy L4 zaczynają przypominać wyglądem dorosłe osobniki.

Brak danych na temat liczby kokonów.

Zimowanie Niewymagane.
Uwagi Hyllus diardi, podobnie jak i inne gatunki skakunów, ma mocno ograniczone pole widzenia, toteż dużych stworzeń nie uznaje za żywe organizmy a jedynie za przedmioty, po których można chodzić. W związku z tym ryzyko ugryzienia jest znikome, może wystąpić tylko w momencie trzymania pająka za fragment jego ciała. Gatunek ten posiada słaby jad o mocy porównywalnej do jadu pszczoły. Naturalnym mechanizmem obronnym jest ucieczka, do "dobrowolnego" kontaktu pająka z innymi organizmami dochodzi w przypadku trzech sytuacji: spotkania dwóch samców tego samego gatunku, spotkania dwóch osobników płci przeciwnej niekoniecznie tego samego gatunku (zdarzają się kopulacje między dwoma różnymi gatunkami), polowania.

H. diardi można pomylić z H. giganteus - są to podobne gatunki.
Źródła informacji
Filmy 1. Samica
2. Samiec
3. L1 w młodocianych barwach
4. Spotkanie dwóch samców
5. Zaloty i kopulacja
6. Nieudane zaloty
7. Polowanie
8. Skoki w zwolnionym tempie (H. giganteus - podobny gatunek)
9. Porównanie H. diardi oraz P. regius

Informacje

Dodano przez: docfaq
Pomogli: Nook, Mysiorrek, docfaq,
Dodano: kwi 02 2018 21:53
Aktualizowano: lut 25 2022 00:21
Wyświetlenia: 11066
Komentarzy: 0


0 Komentarze







© 2001-2024 terrarium.pl. Serwis wykorzystuje pliki cookies, które są wykorzystywane do emisji spersonalizowanych reklam. Więcej. Korzystając akceptujesz Regulamin.