Bitis nasicornis - żmija rogatonosa
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Brak danych |
| Gatunek niebezpieczny: | Tak |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Brak danych |
| Dostępność: | Brak danych |
| Siła jadu: | Brak danych |
0. Bitis nasicornis - żmija rogatonosa
1. Bitis nasicornis - żmija rogatonosa
2. Bitis nasicornis - żmija rogatonosa
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Bitis nasicornis (Shaw, 1792)
|
Nazwa polska
|
Żmija rogatonosa |
Nazwa angielska
|
Rhino Viper |
| Występowanie |
Gabon
Powiększenie mapy |
| Aktywność | Dzienna |
| Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
| Dawka jadu | 200.00 mg |
| LD50 dożylnie | 1.1 mg/kg |
| Informacje wstępne | Niezbyt długa, masywnie zbudowana żmija. Długość dorosłych osobników waha się od 60 do 90 cm. Samice są zazwyczaj większe od samców. Maksymalny odnotowany rozmiar to 120 cm. Wyróżnią się trójkątną, relatywnie małą, spłaszczoną głową, powyżej nozdrzy znajdują się sterczące łusko-pochodne rogi w liczbie 2-3 sztuk. Ubarwienie jest niesamowite, zróżnicowane pomiędzy osobnikami. Doskonale maskuje węża. Często uważany za jednego z najładniej i najbardziej spektakularnie ubarwionych węży. Głowa niebieska, zielona z wyraźnie zarysowana czarną strzałą. Wzór składa się z serii 15-18 niebieskich, zielono-niebieskich podłużnych znakowań z żółtymi obwódkami poprzeplatanych z nieregularnymi, romboidalnymi, czarnymi plamami. Seria purpurowych trójkątów po bokach ciała, boczne łuski często mają białe zakończeniami. Łuski brzuszne marmurkowane. Jedną z cech odróżniających samce i samice jest liczba łusek podogonowych w liczbie 25-30 u samców i 16-19 u samic. |
| Cechy szczególne | Generalnie uważana za powolnego, ociężałego węża. Niesprowokowana nie przejawia agresji. Zaniepokojona głośno syczy. Jednak jest zdolna do błyskawicznego ataku. Może uderzyć na odległość połowy długości swojego ciała w dowolnym kierunku. |
| Biotop | Bitis nasicornis zamieszkuje tropikalne lasy deszczowe od środkowo-wschodniej do środkowo-zachodniej Afryki. Występuje w Gwinei, Sudanie, Ugandzie, Angoli, Demokratycznej Republice Kongo, Gabonie, Kamerunie, Nigerii, Beninie, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Ganie, Sierra Leone, Liberii, Tanzanii, Zambii. Często spotykana w pobliżu wody. Przez swoje przyzwyczajania środowiskowe w języku angielskim nazywa się ją River Jack. Była odnotowana w stosunkowo suchych środowiskach. Prowadzi głównie naziemny tryb życia. |
| Żywienie | Podstawą jej diety są małe ssaki. Jednak odnotowano przypadki polowania na płazy, ryby, gady, ptaki. Poluje z ukrycia polegając na swoim maskującym ubarwieniu. |
| Rozmnażanie |
Jajożyworodna, liczba młodych w miocie od 6 do 35 sztuk. Młode zaczynają się rodzić na początku pory deszczowej, w chwili urodzenia mają 18-25 cm.
|
| Uwagi | Jad posiada głównie właściwości hemotoksyczne ze śladowymi ilościami neurotoksyn. Jad atakuje układ krążenia ofiary niszczy naczynia krwionośne, powoduje krwotoki wewnętrzne. |
| Źródła informacji |
|
Informacje
0 Komentarze