Anolis pogus
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Nie objęty ochroną |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek prosty w hodowli |
| Dostępność: | Gatunek o bardzo ograniczonej dostępności |
| Siła jadu: | Brak danych |
0.
1.
2.
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Anolis pogus (Lazell, 1972)
|
| Synonimy |
Anolis wattsi pogus — LAZELL 1972 Anolis wattsi pogus — MCLEAN et al. 1977 Anolis pogus — BURNELL & HEDGES 1990 Anolis wattsi pogus — POWELL et al. 1992 Anolis pogus — SCHNEIDER et al. 2001 Anolis pogus — POWELL & HENDERSON 2001 Anolis pogus — NICHOLSON et al. 2005 Ctenonotus pogus — NICHOLSON et al. 2012 Ctenonotus pogus — GIOVANNOTTI ET AL. 2016 |
Nazwa angielska
|
Anguilla Bank Bush Anole, St. Martin Anole |
| Występowanie |
Saint-Martin, Sint Maarten
Powiększenie mapy |
| Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo, Hodujemy w parach, Hodujemy w haremach |
| Aktywność | Dzienna |
| Typ terrarium | Terrarium tropikalne |
| Wielkość terrarium dla dorosłego | 45x45x60 cm |
| Wielkość terrarium dla pary | 45x45x60 cm |
| Wielkość terrarium dla haremu | 45x45x60 cm |
| Oświetlenie | 12 godzin |
| UVB | 5% |
| Środowisko życia | Gatunek nadrzewny |
| Informacje wstępne |
Zasięg występowania tego gatunku ogranicza się do Wyspy św. Marcina (części zarówno francuskiej - Saint Martin, jak również holenderskiej - Sint Marteen) i to zasadniczo leśnych wyżyn wgłąb wyspy. Dużo rzadziej spotykany w nizinnych przybrzeżnych rejonach. A. pogus występował też na wyspie Anguilla, gdzie wyginął (w pierwszej połowie XX wieku) i prawdopodobnie też na Wyspie św. Bartłomieja. Wyodrębniony został spośród podgatunków Anolis wattsi po roku 2001 (wg. niektórych po 1990 r.) jako odrębny gatunek. |
| Wygląd samca | Głównym kolorem są odcienie brązu, oliwkowy, przechodzący wręcz w żółty. Bardzo podobny do A. gingivinus, gatunek ten pozbawiony jest wyraźnego jasnego pasa wzdłuż obu boków ciała (co jest charakterystyczne u A. gingivinus), ogólnie jest mniej kontrastowy oraz posiada niebieskie czy turkusowe zabarwienie wokół oczu, co wraz z żółtawymi kończynami updabnia go nieco do A. trinitatis. Ogólną budowę ma jednak bardziej podobną do tego ostatniego, nie jest tak masywny i krępy, jak A. gingivinus. Niektóre źródła podają, że dorasta do 60 mm długości ciała bez ogona, inne że do 50 mm. |
| Wygląd samicy | Nieznacznie różnią się od samców. Są nieco mniejsze od osobników płci przeciwnej (42 mm długości nie licząc ogona), zwłaszcza głowa, co jest typowe u anolisów. Samice mają też pas wzdłuż grzbietu. |
| Biotop | Gatunek ten, w przeciwieństwie do prawie zupełnie nadrzewnego trybu życia większości anolisów, preferuje niższe partie krzewów i drzew lub wręcz spotykany jest na ziemi. Rzadko obserwowany powyżej 60 cm od ziemi, zwłaszcza w środowisku, gdzie obecny jest również większy od niego Anolis gingivinus. |
| Temperatura | W dzień 24-28°C, pod promiennikiem maksymalnie 35°C, w nocy około 20°C. W lato dzień powinien trwać około 14 godzin, stopniowo skracany do 10 godzin zimą. Wtedy też, na okres około dwóch miesięcy, można obniżyć temperaturę w dzień i w nocy, aby lepiej odzwierciedlić warunki naturalne tego gatunku. Pomaga to przy stymulacji zachowań godowych, choć nie jest konieczne. |
| Wilgotność | W dzień 60-70%, w nocy do 90%. Choć przy nieco niższej wilgotności anolisy radzą sobie równie dobrze. |
| Terrarium | Terrarium tropikalne typu pionowego odpowiednio wentylowane. Im więcej żywych roślin tym lepiej, natomiast ścianki z korka wedle uznania: nie są konieczne, ponieważ te anolisy, jak i inne zresztą, z łatwością poruszają się po pionowych szybach. |
| Żywienie | Odpowiedniego rozmiaru owady karmowe dostępne w handlu lub plankton łąkowy. Bywa też, że mogą się skusić na miękkie dojrzałe kawałki owoców lub musy owocowe. |
| Rozmnażanie |
Obniżenie temperatury na okres około dwóch miesięcy pomaga przy stymulacji zachowań godowych, choć nie jest konieczne. Anolisy te, podobnie jak i inne karaibskie, rozmnażają się przez cały rok, jeśli zachowane mają warunki "letnie" bez przerwy. Jajka składane są do podłoża, dlatego ważne jest, by było wilgotne. Można je potem przenieść do inkubatora, ale zazwyczaj trudno jest je zlikalizować i młode bez problemu klują się w terrarium. Młode należy odchować w mniejszych zbiornikach o wystroju podobnym do rodziców.
|
| Zimowanie | Jak wyżej zasygnalizowano, na okres około dwóch miesięcy można nieznacznie obniżyć temperaturę, co zeskutkuje mniejszą aktywnością jaszczurek. Nie występuje u nich jednak zimowanie w znaczeniu ścisłym. |
| Uwagi | Jak u wszystkich anolisów, występuje autotomia oraz znaczna agresja wśród samców, dlatego nie należy trzymać więcej niż jednego samca w terrarium (chyba że jest bardzo duże i posiada kilka wysp grzewczych). |
| Źródła informacji |
|
Informacje
0 Komentarze