Phormictopus sp. 'green gold carapax'
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Nie objęty ochroną |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek umiarkowanie prosty w hodowli |
| Dostępność: | Gatunek o bardzo ograniczonej dostępności |
| Siła jadu: | Słaby jad |
0. Phormictopus green gold carapax dorosła samica
1. Phormictopus green gold carapax dorosła samica
2. Phormictopus green gold carapax dorosła samica
3. Phormictopus green gold carapax dorosła samica
4. Phormictopus green gold carapax zbliżenie na odnóża
5. Phormictopus green gold carapax samica
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Phormictopus sp. 'green gold carapax'
|
Nazwa angielska
|
Phormictopus Green Gold Carapax |
| Długość życia | Gatunek długowieczny samice nawet do 20 lat samce krócej do 4 lat po ostatniej wylince |
| Występowanie |
Dominikana
Powiększenie mapy |
| Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo |
| Aktywność | Nocna |
| Typ terrarium | Terrarium tropikalne |
| Wielkość terrarium dla dorosłego | 30x30x30 cm |
| Oświetlenie | Oświetlenie niewymagane |
| UVB | Niepotrzebne |
| Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
| Włoski parzące | Typ III |
| Środowisko życia | Gatunek naziemny |
| Wygląd samca |
Samce tego gatunku dorastają do 7 cm DC. Osobniki początkowo koloru niebieskiego w miarę wzrostu nabierają kolorów dorosłego osobnika. Gatunek ten cechuje się złotym karapaksem podobnie jak u phormictopus auratus lecz odnóża są koloru ciemnozielonego (w zimnym świetle wpada lekko w niebieski) oraz czarnym odwłokiem z delikatnymi i dość rzadkimi złotymi włosami. Samce są smuklejsze od samicy. Najpewniejszym sposobem na rozpoznanie samca już w dość młodym wieku jest inspekcja płytki płciowej z wylinki. Samcowi po osiągnięciu dojrzałości płciowej na przednich nogogłaszczkach wyrastają bulbusy, oraz haki goleniowe. |
| Wygląd samicy | Samice tego gatunku są masywniejsze od samców oraz potrafią urosnąć do nawet 9 cm DC, resztą nie różnią się od samca (za wyjątkiem bulbusów oraz haków). |
| Cechy szczególne |
Gatunek nie jest popularny w Polsce, a co za tym idzie ciężko z jego rozmnożeniem oraz samym zakupem. Jest ptasznikiem o słabym jadzie lecz potrafi pokazać temperament. Stosunkowo szybki, duży, szybko rosnący i masywny gatunek. Nie jest polecany na pierwszego ptasznika lecz jako następca mniej "narwanych" gatunków. Niestety wielkość i temperament tego pająka są problematyczne dla nowych terrarystów nie jego jad. Oczywiście w obrębie jednego gatunku zdążają się osobniki, które nie wykazują defensywnego zachowania. |
| Biotop | Wilgotne lasy wysp Karaibskich. |
| Temperatura | W dzień 26- 27 °C z nocnymi spadkami do 22 °C. Śmiało można trzymać osobniki bez dodatkowego ogrzewania w temperaturze pokojowej spadnie jedynie aktywność oraz szybkość przechodzenia wylinek. |
| Wilgotność |
Stosunkowo wysoka 60 -70% lecz przesuszenie starszych osobników nie powoduje uszczerbku na zdrowiu. Osobiście u moich maluchów i podrostków utrzymuję wysoką wilgotność natomiast u starszych osobników staram się mieć 1/3 terra wilgotną oraz 2/3 terra części suchej. |
| Terrarium | Terrarium stosunkowo duże, jako podłoże używamy włókna kokosowego wymieszanego z sphagnum lub wermikulitem do utrzymania odpowiedniej wilgotności. Pająki te lubią kopać więc podłoża należy nasypać więcej jakieś 7 do 10cm. Umieszczamy kryjówkę z korka lub innej ozdoby do terrarium. Obowiązkowo umieszczamy miskę z wodą. Można dodać żywą roślinność. |
| Żywienie |
Pokarm dobrany wielkością do pająka. Mogą to być larwy mącznika, drewnojada, świerszcze, karaczany czy szarańcza. Ptaszniki te są bardzo żarłoczne i potrafią zaatakować zdobyć równą ich rozmiarów bądź nawet większą. |
| Rozmnażanie |
Nie należy do najłatwiejszych. Samo skompletowanie pary jest dość dużym wyzwaniem. Przed dopuszczaniem należy obficie karmić parę ponieważ ptaszniki te często potrafią zaatakować siebie wzajemnie. Samo dopuszczenie często nie wychodzi za pierwszym razem. W takim wypadku izolujemy samca od samicy i dopuszczamy za kilka dni. Po udanej kopulacji samica składa kokon w którym ilość młodych może wahać się od 80 do nawet 200 młodych (często mniej). Po ok miesiącu w kokonie powinny znajdować się już młode nimfy I, w ciągu kolejnych tygodni młode przechodzą wylinkę na nimfy II te z kolei linieją już na osobniki L1*. Po złożeniu kokonu przez samicę należy zapewnić samicy idealne warunki oraz niepotrzebnie jej nie niepokoić. *wszystkie wartości są zbliżone i zależą od wielu czynników |
| Uwagi | Gatunek ciekawy w hodowli lecz mało rozpowszechniony. Aktywny, który sprawi wiele radości z obserwowania. Potrafiący pokazać chelicery lecz każdy kto miał już minimalne doświadczenie z ptasznikami oraz jest osobą odpowiedzialną nie powinien mieć z tym ptasznikiem problemu. |
| Źródła informacji |
|
Informacje
0 Komentarze