Mały

Nowa publikacja wnosząca zmiany w taksonomii ptaszników:

Rodzaj Maraca (Pérez-Miles, 2005) = Bumba

Obecnie obejmuje:

• Bumba cabocla - (dawna Maraca cabocla (Pérez-Miles, 2000))
• Bumba horrida - (dawna Maraca horrida (Schmidt, 1994))
• Bumba lennoni (Pérez-Miles, 2014) (sp. nov.) (nowy gatunek)
• Bumba pulcherrimaklaasi - (dawna Maraca pulcherrimaklaasi) (Schmidt, 1991)

Publikacja:

F. Perez-Miles, A. Bragio Bonaldo, L. Miglio. 2014. Bumba, a replacement name for Maraca Pérez-Miles, 2005 and Bumba lennoni, a new tarantula species from western Amazonia (Araneae, Theraphosidae, Theraphosinae). ZooKeys 448: 1-8.

Opisano nowy gatunek należący do rodzaju Hapalotremus (Simon, 1903).

Hapalotremus martinorum (sp. nov.) jest siódmym gatunkiem należącym do tego rodzaju a jednocześnie pierwszym przedstawicielem występującym w Argentynie.

Etymologia: Nazwa gatunkowa pochodzi od imienia dwóch hodowców (Martina Hüssera oraz Martina Gamache'a), którzy odkryli gatunek oraz odłowili osobniki, które posłużyły do opisania taksonu.

Samica Hapalotremus martinorum (sp. nov.) - Fot. Martin Hüsser - birdspiders.ch

Publikacja:

Cavallo P., Ferretti N. (2014). The first Hapalotremus Simon, 1903 (Araneae: Theraphosidae) from Argentina: description and natural history of Hapalotremus martinorum sp. nov.

W dniach 16-18 października 2014r. w Siedlcach odbędzie się XVI Festiwal Nauki i Sztuki, w ramach którego, w piątek (17.10) prof. Marek Żabka poprowadzi wykład pt.: "Pająki: mordercy, kanibale i seksualni ekstremiści".

Spotkanie połączone z promocją książki „Pajęczy świat” autorstwa Marka Michała Żabki, Wydawca Muzeum i Instytut Zoologii PAN, Warszawa 2013. poprowadzi Red. Mariola Zaczyńska, pisarka, dziennikarka, miłośniczka zwierząt.

Miejsce spotkania: Sala Biała Miejskiego Ośrodka Kultury w Siedlcach, ul. K. Pułaskiego 6, godz. 18:00-20:00.

Opisano nowy gatunek z rodzaju Psalmopoeus (Pocock, 1895).

Psalmopoeus victori (sp. nov.) jest pierwszym opisanym nadrzewnym gatunkiem ptasznika występującym w Meksyku (stan Veracruz).

Etymologia: nazwa gatunkowa pochodzi od imienia meksykańskiego herpetologa - Víctora H. Jiméneza, który zaobserwował i "odłowił" ten gatunek jako pierwszy.

Samica Psalmopoeus victori (Mendoza, 2014), fot. Jorge Mendoza.

Publikacja (PDF):

Jorge Iván Mendoza-Marroquín. 2014. Psalmopoeus victori, the first arboreal theraphosid spider described for Mexico (Araneae: Theraphosidae: Aviculariinae). Revista Mexicana de Biodiversidad 85: 728-735.

Zacznę może od mniej skomplikowanej odpowiedzi czyli zestawu drugiego...
Oczywiście prawidłowa nazwa to Euathlus parvulus. Rodzaj Paraphysa został uznany za synonim rodzaju Euathlus. Więcej informacji znajdziesz w niedawnym newsie. Jest tam także link do publikacji.

http://www.terrarium.pl/topic/420329-euathlus-paraphysa-phrixotrichus-filogenetyczna-analiza-theraphosidae/

Pamphobeteus platyomma został opisany przez (Mello-Leitão, 1923) na podstawie odłowionego osobnika (młody samiec), którego karapaks otoczony był przez długie włoski skierowane ku środkowi karapksu. Cecha nie występująca u pająków z rodzaju Vitalius z wybrzeża (skąd ponoć odłowiony był okaz). Jednak jest to m.in. cecha charakterystyczna dla Vitalius sorocabe. Mello-Leitão opisał Pamphobeteus platyomma dwa lata po odłowieniu. Dlatego przypuszcza się, że omyłkowo doszło do zamiany osobników bądź też etykiet (najprawdopodobniej było to inne miejsce odłowienia okazu). Burchel w 1949 dokonał rewizji rodzaju Pamphobeteus opisując i tworząc synonimy na podstawie: proporcji części odnóży, karapkasu, kolorów oraz występowania geograficznego. To wtedy właśnie Vitalius wacketi (wtedy Pterinopelma wacketi) została synonimem błędnie zidentyfikowanego Pamphobeteus platyomma. Przez ten błąd przez wiele lat przez wielu taksonomów obecny Vitalius wacketi błędnie nazywany był Pamphobeteus platyomma.

W 1993 roku Lucas, S., Silva Jr., P. I. da i Bertani, R utworzyli rodzaj Vitalius i tam "automatycznie" przenieśli ten gatunek. Jednak w 2001 roku R. Bertani dokunując rewizji rodzajów: Vitalius, Nhandu i Proshapalopus zauważył powtarzający się błąd i wysunął hipotezę dotyczącą zamiany etykiet bądź pomylenia osobników i to właśnie od tego czasu Vitalius platyomma (dawny Pamphobeteus platyomma) został uznany za nomen nudum (czyli nie może być traktowany jako gatunek).

Vitalius wacketi jak najbardziej występuje jako gatunek jednak nie ma go w hodowlach. (http://www.birdspiders.com/gallery/index.php/Tarantulas/vwacketi).

To co spotykamy w hodowlach to niegdyś błędnie identyfikowany P. platyomma. Dlatego najrozsądniej jest nazywać ten gatunek Pamphobeteus sp. "platyomma".

Więcej chociaż bardziej chaotyczne info znajdziesz w bibliografii

• Mello-Leitão, C. F. de. 1923. Theraphosideas do Brasil. Revista do Museu Paulista 13: 1-438.
• Bücherl, W. 1949. Em tôrno das três espécies insulares e praianas do gênero Pamphobeteus Pocock, 1901 (Mygalomorphae). Memórias do Instituto Butantan 21: 117-135.
• Lucas, S., Silva Jr., P. I. da & Bertani, R. 1993. Vitalius a new genus of the subfamily Theraphosinae Thorell, 1870 from Brazil (Araneae, Theraphosidae). Spixiana 16: 241-245.
• Bertani, R. 2001. Revision, cladistic analysis, and zoogeography of Vitalius, Nhandu, and Proshapalopus; with notes on other theraphosine genera (Araneae, Theraphosidae). Arquivos de Zoologia 36: 265-356.

Opisany został nowy gatunek ptasznika występujący w Turcji.

Chaetopelma turkesi (sp. nov.) jest szóstym gatunkiem należącym do rodzaju Chaetopelma (Ausserer, 1871)

Publikacja:

Topçu, A. & Demircan, N. 2014. A new species of the genus Chaetopelma Ausserer, 1871 (Araneae: Theraphosidae) from Turkey. Zoology in the Middle East 60(3): 267-271.

Neoscona sp. (Araneidae)

Najnowsza publikacja Julio C. Estrada-Alvareza przynosi nieco zmian w taksonomii ptaszników:

Rodzaj Davus (O. Pickard-Cambridge, 1892) został uznany za ponownie ważny. Umieszczono w nim następujące gatunki:

• Davus fasciatus (O. Pickard-Cambridge, 1892), Kostaryka. (Przeniesienie z rodzaju Cyclosternum);
• Davus pentaloris (Simon, 1888), Meksyk i Gwatemala. (Przeniesienie z rodzaju Cyclosternum);
• Davus mozinno (sp. nov.), Meksyk. (Nowy gatunek).

Oraz opisano nowe taksony:

• Bonnetina reyescastilloi (sp. nov.);
• Cotztetlana villadai (sp. nov.);
• Hemirrhagus lochti (sp. nov.).

Publikacja (PDF):
Estrada-Alvarez, J. C. (2014). New data from mygalomorph spiders (Araneae: Mygalomorphae) of Estado de Mexico, with taxonomic comments about the genus Davus O. Pickard-Cambridge, 1892. Dugesiana 21(1): 55-66.

Generalnie informacja nieprawdziwa...

Teoria "wytwarzania nici pajęczej przez odnóża ptaszników". (Rind, F. C., Birkett, C. L., Duncan, B. J. and Ranken, A. J. (2011). Tarantulas cling to smooth vertical surfaces by secreting silk from their feet. J. Exp. Biol. 214, 1874–1879)

Po dokładnych badaniach histologicznych została po raz kolejny odrzucona. Zachęcam do zapoznania się z ostatnią publikacją: Rainer Foelix, Bruno Erb, Bastian Rast. (2013). Alleged silk spigots on tarantula feet: Electron microscopy reveals sensory innervation, no silk. Arthropod Structure & Development, 42, pp. 209–217

Wcześniejsze publikacje nie potwierdzające teorii:
Pérez-Miles and Ortiz-Villatoro, (2012). Tarantulas do not shoot silk from their legs: evidence in four species of New World tarantulas. Journal of Experimental Biology, 215, pp. 1749–1752
Foelix, R.,Rast, B. and Peattie, A. M. (2012). Silk secretion from tarantula feet revisited: alleged spigots are probably chemoreceptors. J. Exp. Biol. 215, 1084–1089.

Opisany został kolejny pająk z rodzaju Tmesiphantes (Simon, 1892).

To już ósmy gatunek należący do tego rodzaju. Tmesiphantes aridai (sp. nov.) opisano na podstawie odłowionych osobników: trzech samców oraz trzech samic pochodzących z Floresta Nacional do Tapajós, Santarém, w stanie Pará w Brazylii.

Etymologia: nazwa gatunkowa na cześć Felipe Arida - wnuka ostatniego autora publikacji.

Na fotografii: (7) holotyp samiec, (8) paratyp samica. Skala 1 cm.

Publikacja (PDF):

Gonzalez-Filho, Hector M. O.; Brescovit, Antonio D. and Lucas, Sylvia M.. A new species of Tmesiphantes (Araneae, Theraphosidae) from the state of Pará, Brazil. Iheringia, Sér. Zool., vol.104, n.2, pp. 223-227.

Jad pająków z rodzaju Thrigmopoeus zalicza się do mocnych. Jednak każdy gatunek ma indywidualny skład. Pająk dopiero co opisany, najprawdopodobniej nie badano jeszcze toksyczności jego jadu.

Opisano nowy gatunek należący do rodzaju Thrigmopoeus (Pocock, 1899).

Thrigmopoeus psychedelicus występuje w Ghatach Zachodnich w stanie Kerala (Indie).

Pająk ten zamieszkuje nory wykopane w ziemi. Kolorystyka: dominuje kolor czarny z metaliczno niebieskim ubarwieniem na karapaksie i odwłoku.

Samice eksponują polichromatyzm barw. Młode oraz podrostki są bledsze oraz posiadają bordowe, opalizujące ubarwienie odwłoka. Dojrzałe samice są znacznie ciemniejsze oraz tracą charakterystyczną kolorystykę na odwłoku jaka występuje u osobników młodszych.

Publikacja:

R. V. Sanap & Z. A. Mirza, 2014. A new iridescent tarantula of the genus Thrigmopoeus Pocock, 1899 from Western Ghats, India. Comptes Rendus Biologies 337(7): 480-486