Ja go chcę! Kup mi go!

Niestety sytuacja jest jaka jest.Sprzedawcy nawet nie pytają się czy dziecko wie co to za zwierze jest.Niewyedukowane dziecko widzi malutkiego żółwika o wielkości monety 5 złotowej i mówi chcę chcę.Problem pojawia się wtedy gdy wielkość/zachowanie zwierzęcia staję się problemem.

Brak szacunku do zwierząt i traktowanie ich przedmiotowo wynika moim zdaniem z barbarzyńskich religii pochodzącej z bliskiego wschodu.Mam na myśli chrześcijaństwo i islam.W tradycji chrześcijańskiej jak i muzułmańskiej zwierzę nie ma duszy, zabicie go nie jest ''grzechem'', tak samo jest w islamie.Miłym wyjątkiem jest tu Buddyzm który mówi że wszystkie stworzenia mają w sobie naturę buddy i mogą stać się buddami (oświeconymi).Dobrym przykładem tego kulturowego szowinizmu jest wyrażenie ''zdechł/zdechło'' wielu używa tego słowa nieświadomie nie zastanawiając się dlaczego człowiek UMIERA a zwierzę ZDYCHA?Ja jako że nie wierzę w istnienie czegoś takiego jak dusza nie mam z tym problemu.Zwierzę UMIERA tak samo jak człowiek.Ale dziecko wychowane w naszej kulturze może mieć ten problem.Tym bardziej że ksiądz na religii uczy o tym że to człowiek panuje nad zwierzętami i powinny być mu one całkowicie podporządkowane(co jest oczywiście bzdurą).

Moim zdaniem TO jest główna przyczyna przedmiotowego traktowania zwierząt.

Chyba trochę przesadzasz Ale rzeczywiście, jest to przykre..  ja dostałem moje pierwsze żaby w wieku 5-6 lat i jak dotąd, żabki mają się świetnie - chociaż od początku się nimi opiekowałem Teraz, kiedy mam 14 lat stwierdzam, że warto rozpocząć przygodę ze zwierzętami jak najwcześniej - pod warunkiem, że rzeczywiście jest to pasja

 

Acha, i jeszcze jedno: ŻABY WODNE TO RANA ESCULENTA COMPLEX! Nie można ich hodować w domu. Wiem, że miałes na myśli platany/karliki ale naprawdę, tak wprowadzasz ludzi w błąd P

Zgadzam się! Warto rozpocząć jak najwcześniej. Przykładem świeci na tym polu moja 4-letnia siostrzenica, która prawie że mieszka u mnie. Te pare lat temu bała się owadów wszelakich, a mimo to siedziała ciągle przy terra pachnod. I tak krok po kroku była wprowadzana w świat terrarystyki. Po niedługim czasie to ona zajmowałą się nimi (ja tylko asystowałam). Przeszła przez chrząszcze i modliszki (miała skubana do nich rękę. Teraz mam tylko pajuny i węża. Agata asystuje przy codziennych obowiązkach. Przy tym jak na swój wiek sporo wie o ptasznikach i gadach. Regiusa traktuje jak przyjaciela (zabawne jest kiedy siedzi przy terra i gada z gadem), sprawdza co rano poziom temperatury i wilgotności, no i  czy ma wode w miseczce. Przy pajunach uczona jest ostrożności (WIE że to niebezpieczne zwierzakI). Zwykle ja tylko wyjmuję pajuna z pojemnika, a ona już sama sprząta mu w terrarium. Widać, że lubi te zajęcia i jest dumna z tego, że dba o zwierzaki. Lubi kiedy się jej czyta opisy tych stworzeń które mam, a że ma świetną pamięć potrafi czasem błysnąć jakąś informacją. W zoologicznych sklepach zawsze jest z nią ubaw gdy staje przed klatką chomików albo myszy i walnie tekst: "A może kupimy dla Trix obiadek, bo tak smutno dziś patrzyła"). Ja mogę być dumna z tego, że dziecko przestało bać się zwierząt i nauczyło się je szanować (piszę zwierząt, gdyż poza pajunami i gadem które mieszkają ze mną, marna ma częsty kontakt jeszcze z psami, końmi, kotem i krowami;).

szoka dobre
Dobrze, że nic nie kupili. Rozsądni rodzice.
Otton masz w zupełności rację! U mnie tak było 7 lat temu z chomikiem.
Najpierw była klatka i zabawa w zwierzątko. W końcu wsadziłam do klatki gumowego szczura, ale siostra niemal dostała zawału jak go zobaczyła, więc musiałam znowu działać wyobraźnią. W końcu przygarnęliśmy chomika, od dziewczynek, którym się znudził. Widać było, że czasem zapominały go karmić. Miał manie chomikowania wszystkiego co jadalne. Nie pozwolił by coś leżało w misce. Wszystko zbierał jakby się bał, że jutro nie dostanie karmy.
Uważam, że wcale nie przesadzasz. Jeśli ktoś jest na tyle odpowiedzialny by mieć zwierzątko i  bardzo go chce, to nie zniechęci go codzienne wychodzenie z pluszakiem na spacer. A jeśli wstydzi się spacerować z pluszakiem to może bez ale jednak spacerować i myśleć o tym gdzie spacerować, aby było to wygodne i  bezpieczne dla przyszłego zwierzaka.
I nie wystarczy tydzień bo tydzień trafia bardziej pracowity i mniej, a zwierzę nie zależnie od naszego tygodnia ma swoje potrzeby. 
Moim zdaniem jeden miesiąc to naprawdę minimum. A jeśli ktoś naprawdę chce danego zwierzątka to wytrzyma i 3 miesiące. 

Ostatnio byłam w zoologu i była taka śmieszna sytuacja.Siedmioletnie (tak wyglądało) dziecko stoi za szybą i mówi.Mamo ja chce jascurke.Po chwili gadania mówi: Mamo ja chce żółwia.Potem: Mamo ja chce chomika.Potem znowu jaszczurkę, królika i tak dalej.Ktoś kupił szczura i pani weszła za tą szybę żeby wyjąć szczura.(Szyba zabezpieczająca przed natrętnym pukaniem ludzi)A dziecko krzyczy do tej pani: Plose pani!Chce jakieś zwierzątko.Baba wyjmuje szczura (nie dla tego dziecka)A dziecko się drze: Mamo pani wybrała mi zwierzątko!To było takie śmieszne Potem znowu marudziło że chce zwierzątko ale i tak mu nie kupili

W sumie, mogłaś podlinkować do tematów, typu "zwierzaki dla początkującego" w odpowiednich działach Ale jak ktoś jest ogarnięty, to sam sobie znajdzie, a jak nie - to i tak nie przeczyta twojego wpisu (albo słynne "nie jestem taki jak inni, jestem lepszy i na pewno będzie super" - czyli tok myślenia większości ludzi, czego po prostu nie jestem w stanie zrozumieć) i nie zada sobie trudu poszukać informacji o zwierzakach

Chyba trochę przesadzasz Ale rzeczywiście, jest to przykre..  ja dostałem moje pierwsze żaby w wieku 5-6 lat i jak dotąd, żabki mają się świetnie - chociaż od początku się nimi opiekowałem Teraz, kiedy mam 14 lat stwierdzam, że warto rozpocząć przygodę ze zwierzętami jak najwcześniej - pod warunkiem, że rzeczywiście jest to pasja

Acha, i jeszcze jedno: ŻABY WODNE TO RANA ESCULENTA COMPLEX! Nie można ich hodować w domu. Wiem, że miałes na myśli platany/karliki ale naprawdę, tak wprowadzasz ludzi w błąd P

Nie mierzmy też dzieci (i dorosłych - nie oszukujmy się, czasem w kwestii posiadania zwierzęcia dorośli są jak dzieci) jedną miarką. Znam odpowiedzialne szkraby i nieodpowiedzialne. Według mnie jeśli posiada się zwierzę większość obowiązków i tak spada na dorosłe osoby.