Ja go chcę! Kup mi go!

Niestety sytuacja jest jaka jest.Sprzedawcy nawet nie pytają się czy dziecko wie co to za zwierze jest.Niewyedukowane dziecko widzi malutkiego żółwika o wielkości monety 5 złotowej i mówi chcę chcę.Problem pojawia się wtedy gdy wielkość/zachowanie zwierzęcia staję się problemem.

Brak szacunku do zwierząt i traktowanie ich przedmiotowo wynika moim zdaniem z barbarzyńskich religii pochodzącej z bliskiego wschodu.Mam na myśli chrześcijaństwo i islam.W tradycji chrześcijańskiej jak i muzułmańskiej zwierzę nie ma duszy, zabicie go nie jest ''grzechem'', tak samo jest w islamie.Miłym wyjątkiem jest tu Buddyzm który mówi że wszystkie stworzenia mają w sobie naturę buddy i mogą stać się buddami (oświeconymi).Dobrym przykładem tego kulturowego szowinizmu jest wyrażenie ''zdechł/zdechło'' wielu używa tego słowa nieświadomie nie zastanawiając się dlaczego człowiek UMIERA a zwierzę ZDYCHA?Ja jako że nie wierzę w istnienie czegoś takiego jak dusza nie mam z tym problemu.Zwierzę UMIERA tak samo jak człowiek.Ale dziecko wychowane w naszej kulturze może mieć ten problem.Tym bardziej że ksiądz na religii uczy o tym że to człowiek panuje nad zwierzętami i powinny być mu one całkowicie podporządkowane(co jest oczywiście bzdurą).

Moim zdaniem TO jest główna przyczyna przedmiotowego traktowania zwierząt.

Etrakis, 07 May 2014 - 18:12, napisał:

Chyba trochę przesadzasz Ale rzeczywiście, jest to przykre..  ja dostałem moje pierwsze żaby w wieku 5-6 lat i jak dotąd, żabki mają się świetnie - chociaż od początku się nimi opiekowałem Teraz, kiedy mam 14 lat stwierdzam, że warto rozpocząć przygodę ze zwierzętami jak najwcześniej - pod warunkiem, że rzeczywiście jest to pasja

 

Acha, i jeszcze jedno: ŻABY WODNE TO RANA ESCULENTA COMPLEX! Nie można ich hodować w domu. Wiem, że miałes na myśli platany/karliki ale naprawdę, tak wprowadzasz ludzi w błąd P

Zgadzam się! Warto rozpocząć jak najwcześniej. Przykładem świeci na tym polu moja 4-letnia siostrzenica, która prawie że mieszka u mnie. Te pare lat temu bała się owadów wszelakich, a mimo to siedziała ciągle przy terra pachnod. I tak krok po kroku była wprowadzana w świat terrarystyki. Po niedługim czasie to ona zajmowałą się nimi (ja tylko asystowałam). Przeszła przez chrząszcze i modliszki (miała skubana do nich rękę. Teraz mam tylko pajuny i węża. Agata asystuje przy codziennych obowiązkach. Przy tym jak na swój wiek sporo wie o ptasznikach i gadach. Regiusa traktuje jak przyjaciela (zabawne jest kiedy siedzi przy terra i gada z gadem), sprawdza co rano poziom temperatury i wilgotności, no i  czy ma wode w miseczce. Przy pajunach uczona jest ostrożności (WIE że to niebezpieczne zwierzakI). Zwykle ja tylko wyjmuję pajuna z pojemnika, a ona już sama sprząta mu w terrarium. Widać, że lubi te zajęcia i jest dumna z tego, że dba o zwierzaki. Lubi kiedy się jej czyta opisy tych stworzeń które mam, a że ma świetną pamięć potrafi czasem błysnąć jakąś informacją. W zoologicznych sklepach zawsze jest z nią ubaw gdy staje przed klatką chomików albo myszy i walnie tekst: "A może kupimy dla Trix obiadek, bo tak smutno dziś patrzyła"). Ja mogę być dumna z tego, że dziecko przestało bać się zwierząt i nauczyło się je szanować (piszę zwierząt, gdyż poza pajunami i gadem które mieszkają ze mną, marna ma częsty kontakt jeszcze z psami, końmi, kotem i krowami;).

szoka dobre
Dobrze, że nic nie kupili. Rozsądni rodzice.
Otton masz w zupełności rację! U mnie tak było 7 lat temu z chomikiem.
Najpierw była klatka i zabawa w zwierzątko. W końcu wsadziłam do klatki gumowego szczura, ale siostra niemal dostała zawału jak go zobaczyła, więc musiałam znowu działać wyobraźnią. W końcu przygarnęliśmy chomika, od dziewczynek, którym się znudził. Widać było, że czasem zapominały go karmić. Miał manie chomikowania wszystkiego co jadalne. Nie pozwolił by coś leżało w misce. Wszystko zbierał jakby się bał, że jutro nie dostanie karmy.
Uważam, że wcale nie przesadzasz. Jeśli ktoś jest na tyle odpowiedzialny by mieć zwierzątko i  bardzo go chce, to nie zniechęci go codzienne wychodzenie z pluszakiem na spacer. A jeśli wstydzi się spacerować z pluszakiem to może bez ale jednak spacerować i myśleć o tym gdzie spacerować, aby było to wygodne i  bezpieczne dla przyszłego zwierzaka.
I nie wystarczy tydzień bo tydzień trafia bardziej pracowity i mniej, a zwierzę nie zależnie od naszego tygodnia ma swoje potrzeby. 
Moim zdaniem jeden miesiąc to naprawdę minimum. A jeśli ktoś naprawdę chce danego zwierzątka to wytrzyma i 3 miesiące. 

Ostatnio byłam w zoologu i była taka śmieszna sytuacja.Siedmioletnie (tak wyglądało) dziecko stoi za szybą i mówi.Mamo ja chce jascurke.Po chwili gadania mówi: Mamo ja chce żółwia.Potem: Mamo ja chce chomika.Potem znowu jaszczurkę, królika i tak dalej.Ktoś kupił szczura i pani weszła za tą szybę żeby wyjąć szczura.(Szyba zabezpieczająca przed natrętnym pukaniem ludzi)A dziecko krzyczy do tej pani: Plose pani!Chce jakieś zwierzątko.Baba wyjmuje szczura (nie dla tego dziecka)A dziecko się drze: Mamo pani wybrała mi zwierzątko!To było takie śmieszne Potem znowu marudziło że chce zwierzątko ale i tak mu nie kupili

W sumie, mogłaś podlinkować do tematów, typu "zwierzaki dla początkującego" w odpowiednich działach Ale jak ktoś jest ogarnięty, to sam sobie znajdzie, a jak nie - to i tak nie przeczyta twojego wpisu (albo słynne "nie jestem taki jak inni, jestem lepszy i na pewno będzie super" - czyli tok myślenia większości ludzi, czego po prostu nie jestem w stanie zrozumieć) i nie zada sobie trudu poszukać informacji o zwierzakach

Chyba trochę przesadzasz Ale rzeczywiście, jest to przykre..  ja dostałem moje pierwsze żaby w wieku 5-6 lat i jak dotąd, żabki mają się świetnie - chociaż od początku się nimi opiekowałem Teraz, kiedy mam 14 lat stwierdzam, że warto rozpocząć przygodę ze zwierzętami jak najwcześniej - pod warunkiem, że rzeczywiście jest to pasja

Acha, i jeszcze jedno: ŻABY WODNE TO RANA ESCULENTA COMPLEX! Nie można ich hodować w domu. Wiem, że miałes na myśli platany/karliki ale naprawdę, tak wprowadzasz ludzi w błąd P

Nie mierzmy też dzieci (i dorosłych - nie oszukujmy się, czasem w kwestii posiadania zwierzęcia dorośli są jak dzieci) jedną miarką. Znam odpowiedzialne szkraby i nieodpowiedzialne. Według mnie jeśli posiada się zwierzę większość obowiązków i tak spada na dorosłe osoby.