Xenesthis immanis
Stan prawny
Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
Ochrona w Polsce: | Brak danych |
Gatunek niebezpieczny: | Nie |
CITES: | Nie jest na liście CITES |
Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
Trudność: | Gatunek umiarkowanie prosty w hodowli |
Dostępność: | Gatunek o bardzo ograniczonej dostępności |
Siła jadu: | Słaby jad |
Gatunek |
|
Nazwa gatunkowa: |
Xenesthis immanis (Ausserer, 1875)
|
Nazwa angielska | Colombian Lesser Black Bird Eating Spider |
Długość życia | W hodowli samice dożywają do ponad 15 lat, natomiast samiec około 3-4 lat. |
Występowanie |
Kolumbia, Panama, Wenezuela
Powiększenie mapy |
Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo |
Aktywność | Nocna |
Typ terrarium | Terrarium tropikalne |
Wielkość terrarium dla dorosłego | 45x30x30 cm |
Oświetlenie | Oświetlenie niewymagane |
UVB | Niepotrzebne |
Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
Włoski parzące | Typ I, Typ III |
Środowisko życia | Gatunek naziemny |
Wygląd samca | Samce są bardziej kolorowe od samic – na ich tarczce grzbietowej znajduje się bardzo wyrazisty, różowo pomarańczowy wzór w kształcie gwiazdy. Odnóża są czarne, z fioletowym połyskiem. Dorastają do 6-8 cm DC i ponad 20 cm z odnóżami. Na pierwszej parze odnóży posiadają haki a na nogogłaszczkach bulbusy. Młode osobniki podobne są do dorosłych samców. |
Wygląd samicy |
Podstawowym ubarwieniem tego gatunku jest czerń. Włoski na kończynach i na odwłoku są długie i szorstkie. Na tarczce grzbietowej i pierwszym członie odnóży znajduje się fioletowo różowy wzór w kształcie gwiazdy. Dorosłe samce i samice oraz młode różnią się od siebie ubarwieniem. Dorosła samica dorasta do 7-10 cm DC i do 20-25 cm z odnóżami. |
Cechy szczególne |
Młode jedzą bardzo chętnie i bardzo dużo - co za tym idzie ich tempo wzrostu jest znaczne. Choć zdarzają się osobniki które mimo prawidłowych warunków i wysokiej temperatury rosną bardzo wolno. Przykładem jest jedna z moich samic, w wieku 4 lat ma jedynie 6 cm DC i linieje praktycznie tylko raz w roku mimo stałego dostępu do pokarmu, dobrego apetytu i wysokiej temperatury. Ptaszniki te przy L1 są bardzo duże, porównywalne do rodzaju Theraphosa spp. Z tego względu kliszówka, sosjerka czy moczoboks są dla nich za małe. Zwykle rzadko bywają agresywne, głównie bronią się wyczesywaniem włosków parzących z odwłoka. |
Biotop | Zamieszkuje lasy deszczowe, kopie nory pod korzeniami drzew lub wykorzystuje już wcześniej wykopane norki. Na wolności szeroko rozpowszechniony zasięg występowania od Panamy po Wenezuelę. |
Temperatura | W dzień 25-27°C, nocą może spadać do 22°C. |
Wilgotność | Powinna utrzymywać się na poziomie 70-80%. |
Terrarium | Wymaga dużego terrarium, o wymiarach podanych wyżej lub większe, z minimalną 10 cm warstwą podłoża (torfu lub substratu kokosowego). Na kryjówkę nadaje się duży kawałek kory lub spory korzeń. Większość osobników z którymi się spotkałem często demolowała wnętrze terrarium. |
Żywienie | Pokarm dobieramy odpowiednio do wielkości pająka, przyjmując, że nie powinien on być większy niż długo ciała (bez odnóży) naszego pająka. Dla tych pająków dobrze sprawdzają się karaczany tureckie (te raczej jedynie dla młodych i podrostków) lub argentyńskie odpowiedniej wielkości. |
Rozmnażanie |
W niewoli rozmnaża się niezwykle rzadko. Ciężko skompletować dorosłą parkę. Kokon składają po około 3-4 miesiącach od kopulacji. W kokonie znajduje się zwykle około 80 jajeczek z których później lęgną się młode pajączki. Z raportów znalezionych w internecie wynika, że samica rzadko bywa agresywna w stosunku do samca natomiast inkubacja kokonu trwa dość długo. Nimfy pojawiają się dopiero po około 50-55 dniach od złożenia kokonu.
|
Odnośnik do opisu | http://www.terrarium.com.pl/zobacz/xenesthis-immanis-623.html |
Źródła informacji |
|
0 Komentarze