Leiopython hoserae
Stan prawny
| Aneks UE: | Aneks B |
| Ochrona w Polsce: | Brak danych |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Załącznik II |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek trudny w hodowli |
| Dostępność: | Gatunek o bardzo ograniczonej dostępności |
| Siła jadu: | Brak danych |
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Leiopython hoserae (Hoser, 2000)
|
| Synonimy | Bothrochilus hoserae, Leiopython meridionalis, Leiopython hoserae |
Nazwa polska
|
Pyton białowargi południowy* |
Nazwa angielska
|
Southern White-Lipped Python |
| Długość życia | 20-30 lat |
| Występowanie |
Australia, Indonezja, Papua-Nowa Gwinea
Powiększenie mapy |
| Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo |
| Aktywność | Nocna, O zmierzchu |
| Typ terrarium | Terrarium tropikalne |
| Wielkość terrarium dla dorosłego | 120x60x50 cm |
| Oświetlenie | 8 godzin |
| UVB | Niepotrzebne |
| Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
| Środowisko życia | Gatunek nadrzewny, Gatunek naziemny |
| Informacje wstępne |
Te rzadko spotykane w hodowlach pytony cechują się pięknym, ciemnym ubarwieniem z charakterystycznymi białymi "wargami" (podobnie jak u L. albertisii). Niezwykle intensywnie opalizujące łuski pokrywające górną część ciała są czarne, natomiast brzuch tych węży ma biały lub mleczny kolor. Węże te osiągają pokaźne rozmiary - ponad 2,5 m w przypadku samic to nic niezwykłego, natomiast dorosłe samce zwykle nie przekraczają 200 - 240 cm długości. *Nazwa pyton białowargi południowy jest jedynie propozycją autora niniejszego opisu. Gatunek ten nie doczekał się jeszcze oficjalnej polskiej nazwy. |
| Wygląd samca | Samce są stosunkowo mniejsze i szczuplejsze od samic, posiadają dobrze widoczne pazurki odbytowe. |
| Wygląd samicy | Samice są znacznie potężniejsze od samców, pazurki odbytowe są słabo wyodrębnione. |
| Cechy szczególne |
Węże te odznaczają się wyjątkową szybkością oraz zwinnością, co w połączeniu z agresywnym temperamentem (bardzo powszechny w przypadku tego gatunku) sprawia, że zajmowanie się nimi jest dużym wyzwaniem. Oczywiście zdarzają się osobniki mniej agresywne, a jednocześnie bardziej płochliwe, jednak nie należy oczekiwać, iż przyzwyczają się do wyciągania z terrarium. W znakomitej większości przypadków, raz zaniepokojone, atakują tak długo aż poczują się bezpiecznie, w przeciwieństwie do innych agresywnych gatunków, które zwykle, po kilku próbach kąsania, starają się uciec). Pytony z gatunku L. hoserae są rzadko spotykane ze względu na znikomą dostępność oraz, póki co, nieliczne udane rozmnożenia w hodowlach. |
| Temperatura | W dzień 26 - 28 C, pod promiennikiem ok. 32 C, w nocy ok. 24 C. |
| Wilgotność | Wilgotność na poziomie ok. 70-75 %. |
| Terrarium | Przestronne terrarium wyposażone w elementy do wspinaczki oraz, obowiązkowo, kryjówki, w których wąż będzie mógł się cały schować. W przypadku bardzo agresywnych osobników warto pomyśleć o przesłonie na szyby (szybę), ponieważ nierzadko zdarza się, że pytony, reagując na ruch w pomieszczeniu hodowlanym, uderzają pyskiem właśnie w szyby, co może być przyczyną skaleczeń i urazów. |
| Żywienie | Pytony te zwykle odmawiają częstego przyjmowania pokarmu. Dorosłe osobniki najchętniej jedzą co 14 - 20 dni. W takim przypadku najlepiej podawać dość dużych rozmiarów zwierzę karmowe. Młode należy karmić odpowiednio częściej. |
| Rozmnażanie |
W rozmnażaniu pytonów z tego gatunku najważniejsze jest tzw. sezonowanie już od pierwszych lat życia (tj. cykliczne zmiany temperatury dziennej i nocnej, a także wilgotności).
|
| Uwagi | Biorąc pod uwagę rozmiary oraz temperament, a z drugiej strony wrażliwość na zmiany warunków środowiskowych, ten piękny gatunek wymaga dużej wiedzy oraz doświadczenia w hodowli węży. |
| Źródła informacji |
|
Informacje
| Dodano przez: | Alessandro |
| Pomogli: | Alessandro, |
| Dodano: | mar 07 2014 12:35 |
| Aktualizowano: | lut 25 2016 13:35 |
| Wyświetlenia: | 2089 |
| Komentarzy: | 0 |
0 Komentarze