Stwórz swój motyw
1
Bliżej, blisko, bliziutko... pająki pod mikroskopem
mikroskop sem elektronowy pająk pająki epifluorescencja uv mikro makrofotografia mikrofotografia
W ostatnim czasie trafiły się dwie okazje do dalszych eksperymentów z obrazowaniem pająków w dużych skalach odwzorowania. Pierwszą był kurs obsługi skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) - Tescan MIRA 3 XMU, zorganizowanego przez firmę Uni-Export Instruments Polska. Urządzenie, poza podstawową funkcją obserwacji obiektów w ogromnych powiększeniach, niedostępnych mikroskopom świetlnym, umożliwia wszechstronną analizę składu chemicznego, a nawet struktury badanej próbki. Jako, że analitykami z żoną nie jesteśmy, najważniejsze okazało się obrazowanie.
Próbki biologiczne wymagają najczęściej wielogodzinnego przygotowywania przed obserwacją. Przynajmniej tak było przy naszych wcześniejszych kontaktach z SEM. Polegało to głównie na odwodnieniu próbki i pokryciu jej przez napylenie jakimś metalem szlachetnym, np. złotem lub platyną. W przypadku mikroskopu MIRA 3, oraz naszej próbki, jaką był skakun Salticus scenicus, okazało się, że jedyną wymaganą procedurą było umieszczenie pająka w komorze mikroskopu. W ciągu kilku sekund, po wytworzeniu próżni w komorze, można już było podziwiać zwierzaka w ogromnych powiększeniach. Maksymalnie użyliśmy powiększenia rzędu 2000x. To i tak niemal dwa razy więcej niż jest fizycznie możliwe w zwykłych mikroskopach świetlnych. Ponadto tego rodzaju przestrzenna próbka nie nadawałaby się nawet do obserwacji w powiększeniu 1000x. Minimalna głębia ostrości powodowałaby, że dodatkowo należałoby wykonać ogromną liczbę zdjęć, które trzeba byłoby złączyć ze sobą (tzw. stacking) aby uzyskać sensowny obraz. Niewątpliwie zaletą mikroskopów świetlnych jest zachowanie rzeczywistej kolorystyki obserwowanej próbki.
Poniżej kilka kadrów Salticus scenicus spod wspomnianego mikroskopu Tescan MIRA 3 XMU. Wartość powiększenia widoczna jest w lewym, dolnym rogu.
Aby porównać obrazy i osiągi, wykorzystaliśmy zwykłe mikroskopy biologiczne, z zastosowanym zewnętrznym oświetleniem, aby uzyskać światło odbite. W jednym przypadku użyliśmy dodatkowo modułu epifluorescencji z filtrem UV, aby zobaczyć czy chityna pająków zachowuje się podobnie jak chityna skorpionów. Okazuje się, że częściowo tak. Otwiera to nowe pole do przyszłych eksperymentów z różnymi grupami pająków
Klasyczne stacki z ok. 150-200 zdjęć spod mikroskopu Delta Optical Evolution 300TP LED i kamery DLT-Cam Pro 6,3MP Pro. Powiększenie ok. 40x.
Stackowane zdjęcia pogońca Trochosa sp. spod mikroskopu Delta Optical L-1000 100W z modułem epifluorescencji - filtr UV i kamery DLT-Cam Pro 5MP. Powiększenie ok. 40x.
Próbki biologiczne wymagają najczęściej wielogodzinnego przygotowywania przed obserwacją. Przynajmniej tak było przy naszych wcześniejszych kontaktach z SEM. Polegało to głównie na odwodnieniu próbki i pokryciu jej przez napylenie jakimś metalem szlachetnym, np. złotem lub platyną. W przypadku mikroskopu MIRA 3, oraz naszej próbki, jaką był skakun Salticus scenicus, okazało się, że jedyną wymaganą procedurą było umieszczenie pająka w komorze mikroskopu. W ciągu kilku sekund, po wytworzeniu próżni w komorze, można już było podziwiać zwierzaka w ogromnych powiększeniach. Maksymalnie użyliśmy powiększenia rzędu 2000x. To i tak niemal dwa razy więcej niż jest fizycznie możliwe w zwykłych mikroskopach świetlnych. Ponadto tego rodzaju przestrzenna próbka nie nadawałaby się nawet do obserwacji w powiększeniu 1000x. Minimalna głębia ostrości powodowałaby, że dodatkowo należałoby wykonać ogromną liczbę zdjęć, które trzeba byłoby złączyć ze sobą (tzw. stacking) aby uzyskać sensowny obraz. Niewątpliwie zaletą mikroskopów świetlnych jest zachowanie rzeczywistej kolorystyki obserwowanej próbki.
Poniżej kilka kadrów Salticus scenicus spod wspomnianego mikroskopu Tescan MIRA 3 XMU. Wartość powiększenia widoczna jest w lewym, dolnym rogu.
Aby porównać obrazy i osiągi, wykorzystaliśmy zwykłe mikroskopy biologiczne, z zastosowanym zewnętrznym oświetleniem, aby uzyskać światło odbite. W jednym przypadku użyliśmy dodatkowo modułu epifluorescencji z filtrem UV, aby zobaczyć czy chityna pająków zachowuje się podobnie jak chityna skorpionów. Okazuje się, że częściowo tak. Otwiera to nowe pole do przyszłych eksperymentów z różnymi grupami pająków
Klasyczne stacki z ok. 150-200 zdjęć spod mikroskopu Delta Optical Evolution 300TP LED i kamery DLT-Cam Pro 6,3MP Pro. Powiększenie ok. 40x.
Stackowane zdjęcia pogońca Trochosa sp. spod mikroskopu Delta Optical L-1000 100W z modułem epifluorescencji - filtr UV i kamery DLT-Cam Pro 5MP. Powiększenie ok. 40x.
